... بر پلک چشم من مژه چون سیخ بر کباب

دریا و معدنست بیکجای چشم من

هم لعل ناب در وی و هم گوهر خوشاب ...

... ناچیز گشته گردون با همت بلندت

تشویر خورده دریا از بذل بی شمارت

دیدم فکنده خود را در صف بندگانت ...

... بر سر چرا زند کف و افغان چرا کند

دریا ار زدست تو مضطر نیامدست

باد هوا زلطف تو در خاک ره فتاد ...

... نشست بر قلم انگشتت و منادی زد

که از ذخیرۀ دریا و کان امان برخاست

چو خارپشت بقصد عدو هم از تن خویش ...

... و هم کوسر بر آسمان سودست

دست دریا و کان فرو بستت

تا سخای تو پنجه بگشودست ...

... لاجرم از فر او خیر المواضع می شود

گوهری بس نامدار آمد ز دریا باکنار

کز نکویی زیب اصناف بدایع می شود ...

... همچو دل کاندر تضاعیف طبایع می شود

دانۀ درآمد از دریا و در کشتی نشست

کز لطافت آیتی از صنع صانع می شود ...

... که دارد این همه مخدوم شمس دین دارد

لطیف طبعی دریا دلی هنرمندی

گه پای همت بر چرخ هفتمین دارد ...

... ز بس شکست که گرزش دراستخوان آرد

ندیده یی توز دریا که خیزران خیزد

بکلک ورمح نگه کن که دربنان آرد ...

... نسیم بادصبا را همی بجان آرد

کف توحاضر ودریاغریق لاف عریض

بطنزصبح ازآن خنده برجهان آرد ...

دلا گرمی کنی شادی چه داری گاه آن آمد

زمان خوشدلی دریاب که اکنون آن زمان آمد

چو غنچه گر دلی داری قدم از خویش بیرون نه ...

... که یار شافعی الوقت نعمان الزمان آمد

دو فرزانه دو دریا دل دو فرمان ده دو مولانا

که نوک کلکشان سر قضا را ترجمان آمد ...

... که جای فتنه جز از غمزۀ نگار نماند

بدست بوس تو دریا از آن نمی آید

که با سخای تواش مکنت نثار نماند ...

... از دو دست تو کان دو بحر آمد

کان و دریا در دکان بستند

نقشبندان فکر مدح ترا ...

... چشمهای من که میجستند دیدارش در آب

همچو غواصان ز دریا پر گهر باز آمدند

نازنین خویش را با بار و خر کردم براه ...

... گر بر دلت گذر کنم از کار دور نیست

خاشاک نیز بر دل دریا گذر کند

من گوهرم اگر چه تو سنگم نمی کنی ...

... که دست منت بر هر که در جهان افکند

فراخ بخشش دریا دلی که همت او

غریو و زلزله در جان بحر وکان افکند ...

کیست آن سیاح کورا هست بر دریا گذر

مسرعی کو سال و مه بی پای باشد در سفر ...

... اعتماد اهل دنیا بروی و او بی ثبات

آب دریا تا کمرگاه وی و وی مختصر

گرچه همچون کودکان الواح دارد بر کنار ...

... گه چو شطار است افکنده سپر بر روی آب

گه چو ابدال است او را بر سر دریا عبر

حاش لله گر درآید پای او روزی بسنگ ...

... بحر شعر و بحر جود پادشاه بحر و بر

همچو تیغ شاه عالم هست در دریا روان

از برای نفع خلق و از پی دفع ضرر ...

... بگسلد از یکدیگر پیوند ارواح و صور

ای ز تاراج سخایت کیسۀ دریا تهی

وی بفتوی سرانگشت تو خون کان هدر ...

... ز روی معنی هر دو یکی چو دو پیکر

نشست کشتی دریا ز جود او برخشک

چو خاست همت عالیش ز اسمان برتر ...

... نه با علو قدر تو گردون بود بلند

نه با کمال فضل تو دریا بود غزیر

ای روح پروری که ثنای تو خلق را ...

... بدان یتیم که پرورده شد به تلخ و به شور

در اندرون صدف بر کنار دریا بار

بدان ضعیف که در بند چون به تنگ آید ...

... بخفت فتنه و برخاست دولت بیدار

به خاتم تو که دریاش تا کمرگاهست

به خامه ات که به سر می رود به هندو بار ...

... ورجهد باد خلاف تو بر اطراف بحار

قطره قطره بچکد زهرۀ دریا چون ابر

دره ذره بپرد آتش خور همچو شرار ...

... چو بنیاد عدل تو دستت قوی

چو دریای جود تو فضلت غزیر

به پیش گشاد تو خارا کلیم

بنزد سخای تو دریا حقیر

رساند دمادم بمغز امید ...