|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان وضعیتی روحانی و معنوی خواجه وزیر می‌پردازد. او می‌گوید که روح خواجه مانند یک گوهر گرانبهاست، اما در جسم خود محبوس و اسیر شده است. وقتی که جسم او به شدت و روشنی روح تبدیل می‌شود، روح خواجه به سوی منبع اصلی خود پرواز می‌کند. این خطوط نشان‌دهنده جدایی روح از بدن و تلاش آن برای بازگشت به اصل و منبع خویش است.
هوش مصنوعی: روح خواجه وزیر مانند یک گوهر باارزش است، اما او در قید و بند بدن خود محبوس و محدود مانده است.
هوش مصنوعی: وقتی که روح او تیز و آماده شد، دوباره به سوی منشأ و منبع خود پرواز کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای بر آتش نهاده خرمن خویش
باد بر داده سقف گلشن خویش
منم آن گشته غایب از تن خویش
بیخبر از ستیز و از من خویش
از رهی اوفتاده سوی رهی
که ندانم شدن بمعدن خویش
کودکان داشتم چو حور و پری
[...]
مکن ار نیستی تو دشمن خویش
خون من بیگنه به گردن خویش
هر یکی هم به رنگ مسکن خویش
جامه را رنگ داده بر تن خویش
پادشاهی تو هم به مسکن خویش
بلکه در هستی خود و تن خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.