حرف آخر قافیه

شماره ۱: یخ بسته جهان ز بس ز تأثیر هوا

شماره ۲: در دل همه در گره گشایی ست خدا

شماره ۳: ای ابر، به گلزار تمنا بازآ

شماره ۴: خواجه نکند نظر به سوی حلوا

شماره ۵: می آیی و مطلب دل این بود، بیا

شماره ۶: تا چند به هر بزم که می خوانندت

شماره ۷: ای کرده جفای آسمان دلگیرت

شماره ۸: دل از غم عشق گلرخان بی تاب است

شماره ۹: میخانه طرب خیز چو طبع مست است

شماره ۱۰: ای بلبل خوش نغمه، مکان تو کجاست

شماره ۱۱: حاسد که همه دعوی لافش پوچ است

شماره ۱۲: تشویش سفر با دل ناشاد بد است

شماره ۱۳: حال دلم از طرز نوایم پیداست

شماره ۱۴: ماییم که داغ دل ما ناسور است

شماره ۱۵: این عشق که برق عافیت پرداز است

شماره ۱۶: بر هرچه نگاه کردم اسباب غم است

شماره ۱۷: دیگر ز بهار، شورش مرغان است

شماره ۱۸: مال دنیا که منعمان را جان است

شماره ۱۹: رخشت که دمش علامت چوگان است

شماره ۲۰: ماییم و دلی که دایم از غم خون است

شماره ۲۱: ابروی تو از غمزه دگر پر گره است

شماره ۲۲: دیگر ز چمن خرمی اخراج شده ست

شماره ۲۳: با من بخت سیاه در بدمهری ست

شماره ۲۴: امشب که فلک در پی عشرت سازی ست

شماره ۲۵: ای دل چه نشسته ای که فرصت نفسی ست

شماره ۲۶: از گریه ی ماست هرکجا طوفانی ست

شماره ۲۷: ای خواجه ترا ضعیفی از پیری نیست

شماره ۲۸: عارف که به سعی خویش از دنیا رفت

شماره ۲۹: دردا که ز دست، یار بگزیده برفت

شماره ۳۰: بی جذبه ی دوستان ز جا نتوان رفت

شماره ۳۱: در بحر نیابد اگر از فیض تو قوت

شماره ۳۲: نوروز شد و زد به گلستان ز فرح

شماره ۳۳: جمعند در انجمن چو ارباب عناد

شماره ۳۴: ای غمزه ی تو نهاده رسم بیداد

شماره ۳۵: عید تو همیشه در طرب سازی باد

شماره ۳۶: نوروز تو از گل به قدح سازی باد

شماره ۳۷: عید تو به سامان ز طرب سازی باد

شماره ۳۸: ایزد ما را ز لطف چون جان می داد

شماره ۳۹: چون حرف تب تو در میان می افتد

شماره ۴۰: کو ساقی، تا ره مروت سپرد

شماره ۴۱: ای آن که مسیح آنچه مجمل دارد

شماره ۴۲: در صبر اگرچه دل رسایی دارد

شماره ۴۳: بی تاب و تبم چو شمع تن می میرد

شماره ۴۴: دیگر به چمن نغمه ی مرغان سرشد

شماره ۴۵: درهم دلم از بودن شهر و ده شد

شماره ۴۶: از شوق تو خون در دل گل می جوشد

شماره ۴۷: آن بلبل مستم که خروشم بردند

شماره ۴۸: الماس به زخم دل فگاران ریزند

شماره ۴۹: جمعی که به هند رانده از ایرانند

شماره ۵۰: در خانه مرا نه بیم ماند و نه امید

شماره ۵۱: ماییم درین گلشن پر بیم و امید

شماره ۵۲: ای خواجه ترا چه پیرهن می باید؟

شماره ۵۳: در باغ، رخت چو سوی گل می آید

شماره ۵۴: صبح است و نوای بلبلی می آید

شماره ۵۵: هرکس در کینه زد، دل آزاری دید

شماره ۵۶: عید است، دکان زهد را تخته کنید

شماره ۵۷: ای اهل سخن از کرمت شکرگزار

شماره ۵۸: چون چشم حسود است جهان برمن شور

شماره ۵۹: افسوس که از شورش این بحر خطیر

شماره ۶۰: غیر از تو، حریفان همه ای حضرت میر

شماره ۶۱: ای بزم ترا ساغر می مجمره سوز

شماره ۶۲: تا شد مه من سرو گلستان طبش

شماره ۶۳: بر خواجه ببین و قامت و رفتارش

شماره ۶۴: ای از کرم تو بخل دایم در تنگ

شماره ۶۵: تا بلبل طبع دارد آهنگ غزل

شماره ۶۶: باغی دارم همچو بهشت ای بلبل

شماره ۶۷: دارم ز غم تو صد فغان اندر دل

شماره ۶۸: تا افتادی ز صدر زین، ناشادم

شماره ۶۹: در عشق کجا دمی به عشرت بودم؟

شماره ۷۰: ای شاخ گل این حسن قبولت نازم

شماره ۷۱: از صحبت آن رشک ملک می ترسم

شماره ۷۲: ای حاصل دور سال و ماه عالم

شماره ۷۳: خود را چه اسیر غم ایام کنم؟

شماره ۷۴: دستی به چمن دراز بر گل نکنم

شماره ۷۵: نه دل که چو گل به پیش یاری داریم

شماره ۷۶: ما حاصل شاخسار خشکی داریم

شماره ۷۷: ای آنکه ترا مدح و ثنا می گویم

شماره ۷۸: آسوده نه ایم یک زمان از رفتن

شماره ۷۹: در وادی عشق، شعله خس پوش مکن

شماره ۸۰: زان طرف کله چو کاکل آید بیرون

شماره ۸۱: تا آمدن تو شوق را گشت یقین

شماره ۸۲: با هم دو برادر سیه فام ببین

شماره ۸۳: ای آن که معانی ز تو محتاج شده

شماره ۸۴: مهری به دلم چو نور در باصره ای

شماره ۸۵: از تندی مرکب نه ز زین افتادی

شماره ۸۶: هرگز نرسانیده سعادتمندی

شماره ۸۷: ای ساغر می اگر گهر می بودی

شماره ۸۸: ای غیر که همچون مژه از گریه تری

شماره ۸۹: از یک طرف آشنا و غیری داری

شماره ۹۰: این پیکر زرین که جهان گشته بسی

شماره ۹۱: گه منع کنندم ز غم مشتاقی

شماره ۹۲: از شورش دریاست دلم غمخورکی

شماره ۹۳: ای دشمن اهل سخن از بی سخنی

شماره ۹۴: چون شعله ز خویش باش افروختنی