صفایی جندقی
»
دیوان اشعار
»
قطعات و ماده تاریخ‌ها
»
۳۸- تاریخ ولادت میرزا فتح الله کیوان نوادهٔ شاعر
خلفی فرخ افضل از خورشید
دوش فضل خدا به کیوان داد
باد حرز وی آن چهار ملک
ز آفت آب و خاک و آتش و باد
گفتمش بر نگار مولودی
بو پس از ما کنند یاران یاد
گفت پیش تو من کیم شاگرد
خود مر این مر را توئی استاد
هر چه باشد درستش آری زود
هر چه گوئی بگو چه کم چه زیاد
گفتم اول ز جمع پای حسود
نفی فرما که چشم بد نرساد
سالمه پس بگو عطاردیم
از سپهر فصاحت اینک زاد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به فضل و نعمت خدا اشاره می‌کند که به کیوان (سیاره زحل) عطا شده است. او از چهار عنصر اصلی (آب، خاک، آتش و باد) به عنوان محافظان یاد می‌کند و به دوستش می‌گوید که پس از او یادش خواهند کرد. دوستش پاسخ می‌دهد که او شاگرد اوست و هر آنچه بگوید را درست می‌فهمد. شاعر همچنین از نفی حسادت و بدبینی به عنوان یک اصل ضروری سخن می‌گوید و در پایان به فضیلت و بلاغت اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: نسلی برتر و خوش‌تر از خورشید در شب گذشته به برکت فضل خدا به کیوان عطا شد.
هوش مصنوعی: باد به عنوان سپری محافظ، آن چهار فرشته را از آسیب‌های آب، خاک، آتش و باد حفظ می‌کند.
هوش مصنوعی: به او گفتم که بعد از ما، دوستان یاد تو را گرامی خواهند داشت.
هوش مصنوعی: من به تو می‌گویم که من کی هستم، شاگرد تو هستم و تو استاد منی.
هوش مصنوعی: هر چیزی که باشد، باید به درستی بگویید. هر آنچه را که می‌خواهید بگویید، بدون توجه به کم یا زیاد بودن آن.
هوش مصنوعی: گفتم ابتدا از جمع کردن افرادی که حسد می‌ورزند، پرهیز کن تا از نظرشان آسیبی به تو نرسد.
هوش مصنوعی: سالمه، حالا بگو که ما از آسمان بلاغت و فصاحت به دنیا آمده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد
که جهان نیست جز فسانه و باد
ز آمده شادمان بباید بود
وز گذشته نکرد باید یاد
من و آن جعدموی غالیه‌بوی
[...]
گر فراموش کرد خواجه مرا
خویشتن را به رقعه دادم یاد
کودک شیر‌خواره تا نگریست
مادر او را به مهر شیر نداد
هر که بود از یمین دولت شاد
دل بمهر جمال ملت داد
هر که او حق نعمتش بشناخت
میر مارا نوید خدمت داد
طاعت آن ملک بجا آورد
[...]
پادشاهی برفت پاک سرشت
پادشاهی نشست حورنژاد
از برفته همه جهان غمگین
وز نشسته همه جهان دلشاد
گر چراغی ز پیشِ ما برداشت
[...]
آن شنیدی که حیدر کرار
کافران کشت و قلعه ها بگشاد
تا نداد او دو قرص نان جوین
هفده آیت خداش نفرستاد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.