|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذبه دلجویانه یک فرد میپردازد. شاعر از خون دلها و احوال پریشان عاشقان سخن میگوید که به خاطر محبت این شخص هستند. او به زیبایی و شکوه این شخصیت اشاره کرده و آن را به یوسف و لباسهای اطلس تشبیه میکند. همچنین بیان میکند که زخمهای عاشقان نمایانگر نور خورشید هستند و این فرد چون شمعی در کنار شهیدان درخشش دارد. در پایان، شاعر به سجده آسمانها در مقابل ابروی او اشاره میکند و میگوید که سجدهاش در برابر آن زیبایی چه ارزشی دارد.
هوش مصنوعی: رگ لعل به معنای رگ سرخ و زیبا است و در اینجا به دلهای پر از احساس و غم اشاره دارد. قد دلجویش به قد زیبای کسی اشاره میکند که برای دل دیگران فراق و پریشانی به وجود آورده است. رشته جان به ارتباط عمیق و حساسی اشاره دارد که با هرموی زیبا و جذاب او برقرار است. به طور کلی، این بیت به احساسی عاطفی و ارتباطی عمیق میان فردی با دلهای غمگین و زیبا اشاره دارد.
هوش مصنوعی: پیراهن یوسف که از پارچهای گرانبها بافته شده، به قدری زیبا و شگفتانگیز است که مانند قبه آسمان درخشندگی و زیبایی دارد. این زیبایی و طراوت آن به قدری عمیق و تاثیرگذار است که افراد در هر گوشهای از دنیا تحت تأثیر آن قرار میگیرند و عطر و بوی آن را حس میکنند.
هوش مصنوعی: هر زخم و درد، میتواند نشانهای باشد که نور خورشید را نمایان میکند؛ زیرا کسی که در کنار ماست و نور چهرهاش چون شمعی روشن است، فرشتهای است که باوجود تمام سختیها، همچنان تابندگی و گرما میبخشد.
هوش مصنوعی: آسمانها در برابر درگاه محبوب، به سجود افتادهاند؛ پس سجده من در مقابل قوس ابرویش چه معنایی دارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل من دست بازی می کند هر لحظه با مویش
معاذالله که گر ناگه ببیند چشم بدخویش
گهی کز در برون آید به عیاری و رعنایی
زهی تاراج جان و دل به هر سو کاوفتد هویش
گرفته آتش اندر جان و می سوزد همه مستی
[...]
از آن چون شمع میسوزد دلم در شام گیسویش
که جانها سجده میآرند در محراب ابرویش
سواد خال او دارم به جای نور در دیده
مباد از چشم من خالی، خیال خال هندویش
صبا میبرد با ضعفی قوی پیغام ما امشب
[...]
مرا از روی هر دلبر تجلی میکند رویش
نه از یکسوش می بینم که میبینم ز هر سویش
کشد هر دم مرا سویی کمند زلف مه رویی
که اندر هر سر موئی نمیبینم بجز مویش
ندانم چشم جادویش چو افسون خواند بر چشمم
[...]
نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش
بود پیوسته آن ابرو بلند از تندی خویش
چنین در خاک و خون افتاده ام مگذرا ای همدم
که میترسم بخون من کشد تهمت سگ کویش
پی تسکین دل خواهم نشینم پهلویش لیکن
[...]
بکویش می روم بهر تماشای مه رویش
تماشاییست از رسواییم امروز در کویش
ندارم تاب تیر غمزهای آن کمان ابرو
مگر سویم بتندی ننگرد تا بنگرم سویش
چه حاجت با رقیبان دگر در منع من او را
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.