اگر چه می زند آتش به عالم روی تابانش
گلو تر می شود از دیدن سیب زنخدانش
عتاب و نازو دشنامش چه خواهد بود حیرانم
ستمکاری که باشد چین ابرو مد احسانش
گل و شبنم به چشمش روی اشک آلود می آید
نگاه هر که افتاده است بر رخسار خندانش
چه باشد حال ما سرگشتگان در حلقه زلفی
که گوی آسمان سالم نجست از زخم چوگانش
ز حیرت آب چون آیینه برجا خشک می ماند
به هر گلشن که گردد جلوه گر سرو خرامانش
نسیمی را که راه افتد به زلف مشکبار او
شود ناسور داغ لاله زار از گرد جولانش
من آن روزی که نخلش بارور می گشت می گفتم
که خونها در دل عالم کند سیب زنخدانش
به عزم رفتن از گلزار چون قامت برافرازد
گل از بی طاقتی چون خار آویزد به دامانش
چه برخود راست چون فانوس می سازی لباسی را
که هر شب شمع دیگر سر برآرد از گریبانش
به آب زندگانی چهره شوید تازه رخساری
که چون صائب نواسنجی بود درباغ و بستانش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جاذبههای یک محبوب اشاره دارد که با زیباییاش دل هر بینندهای را میرباید. شاعر از جنبههای مختلف زیبایی او صحبت میکند، از جمله چهره خندان و ابروهایش که همزمان میتواند جذاب و ظالم باشد. او به حالتهای عاشقانه و حیرتانگیز افراد در برابر این محبوب میپردازد و به توصیف دلمشغولیهایی میپردازد که در اثر زیباییها و جلوههای او به وجود میآید. در نهایت، به زیبایی طبیعی و اثرات عشق بر زندگی انسانها اشاره میکند، الگویی که همیشه در باغ و بستان زندگی قابل مشاهده است.
هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی او مانند آتش به جهان داغی میبخشد، اما با دیدن زیبایی او، دلها نرم و آرام میشود.
هوش مصنوعی: من حیرانم که رفتار او چگونه خواهد بود؛ آیا از محبت و نازش خرد میکنم یا از نیش زبان و دشنامش رنج میبرم. او که با ابروهای کمانیش، ستمگری است، آیا در برابر محبتش چیزی جز ستم را میتوان انتظار داشت؟
هوش مصنوعی: گل و شبنم در چشمانش حالتی شاداب و اشکآلود دارند و نگاه هر کسی که به صورت خندان او بیفتد، احساس خاصی را منتقل میکند.
هوش مصنوعی: حال و روز ما چه خواهد شد، ای سرگردانها، در دایرهٔ زلفی که هیچ ستارهای نتوانسته از آسیبهای تیرگیاش جان سالم به در ببرد.
هوش مصنوعی: آب که از حیرت در مشاهدهی زیبایی سروِ خوشحرکت میماند، مثل آینه خشک و ثابت میشود و هیچ تحرک و نویی از خود نشان نمیدهد، در هر باغ و گلشنی که این سرو زیبا بروز پیدا کند.
هوش مصنوعی: نسیمی که به سمت موهای خوشبوی او بیفتد، همانند زخم عمیق گلهای لاله میشود که به خاطر حرکت او ایجاد میشود.
هوش مصنوعی: در روزی که نخل میوهدار میشد، من میگفتم که عشق و احساسات عمیق در دلها جاری میشود.
هوش مصنوعی: وقتی که گل در باغ به زیبایی قد میکشد و سرخم میکند، به خاطر درد و رنجی که دارد، خار به دامانش میچسبد.
هوش مصنوعی: شما مانند فانوس هستید که همیشه با نور جدیدی درخشانتر میشوید. لباسی که میدوزید، هر شب تغییر و نوآوری را از دل خود بیرون میآورد، شمعی تازه و درخشنده که وجود شما را روشنتر میسازد.
هوش مصنوعی: به کمک آب حیات، چهرهای تازه و شاداب بیافرین که مانند صائب، در باغ و بستان خود زیبا و دلانگیز باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چه بود این چرخ گردان را که دیگر گشت سامانش؟
به بستان جامهٔ زربفت بدریدند خوبانش
منقش جامههاشان را کهشان پوشید فروردین
فرو شست از نگار و نقش ماه مهر و آبانش
همانا با خزان گل را به بستان عهد و پیمان بود
[...]
نبرده بوالحسن کافاق آباد است ز احسانش
علی کز همت عالی بزیبد تخت کیوانش
چو اندر بزم بنشیند همی ماه سما دانش
چو اندر صف بخواهد کین همی پیل دمان خوانش
نیاید روز کوشیدن برابر چرخ و کیوانش
[...]
سخا زریست کز همت زند رای تو بر سنگش
سخن نظمی است کز معنی دهد رای تو سامانش
ازین اندک هنر خاطر همی امید بگسستم
چو در مدح تو پیوستم هنر دیدم فراوانش
مرا دانی که آن باید که هر کو نیک شعر آید
[...]
همی جویم نگاری را که دارم چون دل و جانش
همی خواهم که یک ساعت توانم دیدن آسانش
اگر پیمان کند با من منم در خط پیمانش
وگر فرمان دهد بر من منم در بند فرمانش
نهاد اندر سرم ابری که پیدا نیست بارانش
[...]
دلم برد آن دلارامی که در چاه زنخدانش
هزاران یوسف مصرست پیدا در گریبانش
پریرویی که چون دیوست بر رخسار زلفینش
زره مویی که چون تیرست بر عشاق مژگانش
به یک دم میکند زنده چو عیسی مرده را زان لب
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.