روح چون تن‌پرور افتد عاقبت تن می‌شود
آب در آهن چو لنگر کرد آهن می‌شود
عشق چون خورشید بر ذرات باشد مهربان
عید پروانه است هر شمعی که روشن می‌شود
میوهٔ شیرین اگر پیدا شود در سرو و بید
عافیت پیدا درین فیروزه گلشن می‌شود
تیره‌بختی کار صیقل می‌کند با اهل دل
اختر آیینه روشندل ز گلخن می‌شود
می‌شود ابر بلا دست حمایت بر سرم
بر چراغ بخت من فانوس دامن می‌شود
عشق شورانگیز غفلت را ز سر وا می‌کند
بی‌قراری خواب سنگین را فلاخن می‌شود
گر کنم پهلو تهی صائب ز زاهد دور نیست
هرکه با کودن نشیند زود کودن می‌شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره تأثیرات عشق و روح بر زندگی انسان‌هاست. شاعر بیان می‌کند که وقتی روح در تن غرق شود، به تن تبدیل می‌شود، و عشق مانند خورشید بر دل‌ها می‌تابد و موجب روشنایی می‌شود. همچنین، وقتی عشق و شادی در زندگی وجود داشته باشد، میوه‌های شیرین و خوشی‌ها به وجود می‌آید. شاعر تأکید می‌کند که بدبختی‌ها نیز می‌توانند انسان را صیقل دهند و رشد دهند. در نهایت، به این نکته اشاره می‌شود که ارتباط با افراد نادان می‌تواند انسان را نیز دچار نادانی کند. این شعر به نوعی تأملی بر عشق، روح، سرنوشت و انتخاب‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: زمانی که روح در جسم پرورش یابد، به تدریج جسم بر روح غلبه پیدا می‌کند. همان‌گونه که زمانی که آهن به آب در می‌آید و به شکل لنگر در می‌آید، آهن به آهن در می‌آید.
هوش مصنوعی: عشق به مانند خورشیدی است که بر روی اجزا دنیا نوری محبت‌آمیز می‌تابد. هرگاه شعله‌ای روشن می‌شود، به مانند روز عید برای پروانه‌هاست.
هوش مصنوعی: اگر میوهٔ شیرینی در درختان سرو و بید پیدا شود، در این باغ فیروزه‌ای، آسایش و خوشی به دست می‌آید.
هوش مصنوعی: شکست و ناامیدی می‌توانند روح و دل انسان را تقویت کرده و آنها را به کمال برسانند. افرادی که دارای دل پاک و روشن هستند، از سختی‌ها و مشکلات زندگی، به مانند گل در زیر خاک، به رشد و شکوفایی می‌رسند.
هوش مصنوعی: ابر بدبختی، مانند دست حمایتی، بر سرم سایه می‌افکند و در عین حال چراغ بخت من را به روشنی می‌آورد.
هوش مصنوعی: عشق هیجان و شور و شوقی به وجود می‌آورد که انسان را از غفلت و بی‌توجهی دور می‌کند و این احساسات شدید، خواب عمیق و سنگین را به حالتی پرتحرک و پویا تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر من خود را خالی کنم و از زاهدان دور شوم، هیچ عجیب نیست که هر کس با شخصی ساده‌دل نشست و برخاست کند، به زودی خود نیز ساده‌دل می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سینه‌ام از درد و داغ عشق روشن می‌شود
آنچه زنگ دیگران، آیینهٔ من می‌شود
کی حذر از انجم و افلاک دارد مرد عشق؟
بر تن مرغ همایون دام جوشن می‌شود
هرکه را از پا درآوردم به تیغ انتقام
[...]
هرکه دلتنگ است کی در عشق چون من می‌شود
کز دلم تا بگذرد پیکان چو سوزن می‌شود
بسته راه روشنی بر کلبهٔ تاریک ما
گر سراسر چون کبوترخانه، روزن می‌شود
در شکستم مصلحت‌ها هست، ورنه در جهان
[...]
ای که پرچین جبهه‌ات، از حرف مردن می‌شود
خانه از مرگ تو فردا، پر ز شیون می‌شود
ای که با نام کفن، خود را نسازی آشنا
این قبا آخر تو را پیراهن تن می‌شود
طالع فیروز خواهی، مهربانی کن بخلق
[...]
سینه ام چون لاله داغ از سیر گلشن می شود
گل اگر بر سر زنم گلمیخ آهن می شود
سنبل از نظاره من دود گلخن می شود
تیره بختم کانچنان از طالع من می شود
حسن صوتی آتش افروز دل من می شود
این چراغ از شعلهٔ آواز روشن می شود
می توان در رفتن از خود بیشتر برداشت فیض
مرغ را زان دست در پرواز دامن می شود
با حریف تندخو دایم خموشی پیشه ام
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.