هرکه را از خانه بیرون جذبه دل می‌کشد
حلقه از نقش قدم در گوش منزل می‌کشد
نیست در خاطر غبار از قطع دریا موج را
تیغ خود را بر فسان گاهی ز ساحل می‌کشد
عقده دل‌بستگی را اندک‌اندک باز کن
ورنه مرگ این رشته را یک بار غافل می‌کشد
زخم دندان ندامت انتقام خون ما
وقت فرصت از لب میگون قاتل می‌کشد
پنجه مژگان گیرایی که من دیدم ازو
ریشه جوهر برون زآیینه دل می‌کشد
حسن عالمگیر لیلی نیست در جایی که نیست
از کلوخ و سنگ مجنون ناز محمل می‌کشد
تا به کی در پردهٔ طاقت عنان‌داری کنم؟
خون گرمی را که تیغ از دست قاتل می‌کشد
زخمها در چاشنی دارد تملقهای خصم
سگ نه بهر دوستی دامان سایل می‌کشد
می‌کند عاشق دل خود را تهی در بزم وصل
رهرو آگاه خار از پا به منزل می‌کشد
در به رویش می‌شود چون غنچه باز از شش جهت
هرکه پای جستجو در دامن دل می‌کشد
در چنین وقتی که می‌باید به حق پرداختن
هر نفس دل را به جایی فکر باطل می‌کشد
هرکه صائب نفس را در حلقه فرمان کشید
گردن شیر ژیان را در سلاسل می‌کشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عاشقانه و عواطف انسانی می‌پردازد. شاعر از جذبه و کشش دل سخن می‌گوید که افراد را از خانه بیرون می‌آورد. او به زخمها و دردهای ناشی از عشق و ندامت اشاره می‌کند و هشدار می‌دهد که غفلت ممکن است به مرگ منجر شود. همچنین به زیبایی‌ها و جذابیت‌هایی که در عالم عشق وجود دارد، اشاره می‌کند و به تمثیلی از عشق و تلاش برای رسیدن به معشوق می‌پردازد. در عین حال، بر مشکلات و چالش‌هایی که در این مسیر وجود دارد، نیز تأکید می‌کند. شاعر در نهایت بر این نکته تأکید می‌کند که در لحظات ضروری، توجه به حق و حقیقت باید در اولویت باشد و هرگونه فکر باطل باید کنار گذاشته شود.
هوش مصنوعی: هر کسی که با دل‌مشغولی و عشق از خانه خارج می‌شود، ردپای خود را به جای می‌گذارد و آن ردپا همچون حلقه‌ای در گوشه‌ی خانه باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: در ذهنم هیچ نشانه‌ای از پایان دریا نیست؛ موج گاهی با شدت و قدرت خود، چون تیغی، به ساحل برخورد می‌کند.
هوش مصنوعی: دل‌بستگی‌هات رو به آرامی و کم‌کم رها کن، وگرنه مرگ ناگهانی این وابستگی‌ها رو قطع می‌کنه.
هوش مصنوعی: زخم و درد ناشی از پشیمانی انتقام خون ما را می‌گیرد و در زمانی مناسب، قاتل ما از لبان شیرینش انتقام می‌گیرد.
هوش مصنوعی: چشمان زیبا و دلربا که من از آن دیده‌ام، به گونه‌ای جذابیت دارند که انگار روح و گوهری را از آینه دل بیرون می‌کشند.
هوش مصنوعی: حسن و زیبایی عالمگیر لیلی در جایی وجود ندارد که مجنون نتواند از کلوخ و سنگ به عنوان نشانه عشق و زیبایی استفاده کند. در واقع، به این معناست که زیبایی واقعی در جایی که عشق و محبت وجود نداشته باشد، نمی‌تواند خود را نشان بدهد.
هوش مصنوعی: تا کی باید خودم را در سکوت و خونسردی کنترل کنم؟ این احساسِ گرم و زنده‌ای که همچون خونی که تیغ از بدن قربانی می‌کشد، در وجودم جاریست.
هوش مصنوعی: زخمها به خاطر تملق و چاپلوسی دشمنان ایجاد شده‌اند. این چاپلوسی‌ها نه به خاطر دوستی، بلکه برای به دام انداختن کسانی است که در تلاش هستند.
هوش مصنوعی: عاشق در بزم وصال، با دل خود به خالی‌بودن می‌رسد و در این مسیر, کسی که به میدان عشق آگاه است، با دل‌سوخته از زخم‌های خود به سر منزل می‌رسد.
هوش مصنوعی: وقتی که او به روی ما می‌خندد و دلش را باز می‌کند، هر کسی که به دنبال محبت و توجه او باشد، به سمت دلش کشیده می‌شود.
هوش مصنوعی: در چنین شرایطی که هر لحظه باید به حقیقت توجه کرد، دل انسان به سراغ فکرهای بیهوده می‌رود.
هوش مصنوعی: هر کسی که بتواند نفس خود را تحت کنترل درآورد، مانند آن است که گردن شیر درنده را به زنجیر می‌کشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مهر رخسار تو داغ عشق بر دل می‌کشد
سنبل زلف تو، مه را در سلاسل می‌کشد
منزل جان است گیسویت وز آنجا هر نفس
جذبه‌ای می‌آید و جان را به منزل می‌کشد
کعبه دل روی محبوب است اینک راه دور
[...]
کینهٔ ما را از او صبر و تحمل می‌کشد
انتقام از یار بی‌پروا، تغافل می‌کشد
هیچ معشوقی پریشان‌گرد و هرجایی مباد
فاخته این حرف را بر گوش بلبل می‌کشد
هرکجا باشم، گزیری نیست از طوفان مرا
[...]
از تبسم لعل او تا نشئه از مل می‌کشد
چهره مینا عرق از شرم قل‌قل می‌کشد
از خدنگ ناز چشم شوخ او ایمن مباش
نشتر مژگان او خون از رگ گل می‌کشد
عمرها بهر وصال اندر بیابان غمش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.