تا سپهر کبود سیارست
سینه آیینه دار زنگارست
گوشه امن، سینه هدف است
پله عافیت سر دارست
سبزه در دست و پای افتاده است
خار، بالانشین دیوارست
خر عیسی به گل فرو رفته است
دور دجال برق رفتارست
خاکساری حصار عافیت است
کوتهی پشتبان دیوارست
اعتبار از میان چو برخیزد
بیضه مور، مهره مارست
از تف آه آسمان سیرم
کهکشان همچو نبض بیمارست
دهن صبح پر ز خون شفق
چون نگردد، که راست گفتارست
دام گردون به خاک پوسیده است
یک رم آهوانه در کارست
تو ملایم نگشته ای صائب
ورنه سیر سپهر هموارست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن احساسات عمیق و نگرش به جهانی پر از تضاد و ناامیدی می‌پردازد. شاعر به توصیف فضای آسمانی و زمین می‌پردازد که پر از زنگار، خستگی و ناپایداری است. او نشان می‌دهد که درون آدمی (سینه) می‌تواند با درد و ناامیدی پر شود، حتی در مواجهه با زیبایی‌های طبیعی مانند سبزه و گل. مفهوم عافیت و امنیت نیز در اینجا به چالش کشیده می‌شود، و به نظر می‌رسد که زندگی پر از خطر و تزلزل است. در نهایت، شاعر اشاره می‌کند که اگر تغییر و نرمی واقعی در وجود انسان باشد، می‌تواند به راحتی از این وضعیت رنج آور عبور کند.
هوش مصنوعی: تا وقتی که آسمان آبی مثل یک آینه درخشان است، دل‌ها زنگار و کدورت دارند.
هوش مصنوعی: در مکانی امن و آرام، دل انسان به هدف خود نزدیک می‌شود و راه رسیدن به آرامش در پی سختی‌ها و تلاش‌ها قرار دارد.
هوش مصنوعی: درختان سبز و خوش‌بو در زمین پراکنده‌اند و خارها در گوشه دیوار به بلندی ایستاده‌اند.
هوش مصنوعی: کسی که به بیهودگی و دروغ دچار شده، در وضعیتی نامناسب قرار دارد و نمی‌تواند از آن بیرون بیاید، در حالی که در اطراف او جریاناتی سریع و فریبنده در حال وقوع است.
هوش مصنوعی: افتادگی و تواضع در زندگی، مانند دیواری است که ما را از سختی‌ها و ناگواری‌ها محافظت می‌کند. انسان‌هایی که فروتن و خاکسار هستند، در حقیقت خود را از مشکلات دور نگه می‌دارند و پشتوانه‌ای محکم برای خود فراهم می‌کنند.
هوش مصنوعی: وقتی اعتبار و ارزش از بین برود، چیزی که به نظر باارزش می‌رسد، در واقع بی‌فایده خواهد بود.
هوش مصنوعی: من از دل تنگی و غم آسمان خسته‌ام، کهکشان به نظر می‌رسد همچون نبضی از یک بیمار که به سختی می‌زند.
هوش مصنوعی: صبح که می‌شود، آسمان پر از رنگ‌های سرخ شفق می‌شود. این نشان می‌دهد که صبح به درستی و حقیقت خود و زیبایی‌اش را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: سپس بگذارید دنیای خاکی و فانی ما به پایان برسد و در این میان، یک لحظه زیبا و پر از نشاط مانند بازی آهوها در طبیعت وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر تو نرم خو و دل‌سوز شده بودی، این روند طبیعی زندگی به راحتی می‌توانست برایت هموار و آسان باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نوبهاری عروس کردارست
سرو بالا و لاله رخسارست
باغ پر پیکران کشمیرست
راغ پر لعبتان فرخارست
کسوت این ز دیبه روم است
[...]
آن کسی بد کند که بدکارست
از تو نیکی همه سزاوارست
حسن را از وفا چه آزارست
که همه ساله با جفا یارست
خود وفا را وجود نیست پدید
وین که در عادتست گفتارست
از برون جهان وفا هم نیست
[...]
گو گلاب از گل و گل از خارست
نوش در مهره مهره در مارست
آنچه بنوشتم ارچه بسیارست
درمی از هزار دینارست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.