بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی
و زین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی
امید از بخت می‌دارم بقای عمر چندانی
کز ابر لطف باز آید به خاک تشنه بارانی
میان عاشق و معشوق اگر باشد بیابانی
درخت ارغوان روید به جای هر مغیلانی
مگر لیلی نمی‌داند که بی‌دیدار میمونش
فراخای جهان تنگ است بر مجنون چو زندانی؟
دریغا عهد آسانی که مقدارش ندانستم
ندانی قدر وصل الا که درمانی به هجرانی
نه در زلف پریشانت منِ تنها گرفتارم
که دل در بند او دارد به هر مویی پریشانی
چه فتنه‌ست این که در چشمت به غارت می‌برد دل‌ها
تویی در عهد ما گر هست در شیراز فتانی
نشاید خون سعدی را به باطل ریختن حقا
بیا سهل است اگر داری به خط خواجه فرمانی
زمان رفته باز آید ولیکن صبر می‌باید
که مستخلص نمی‌گردد بهاری بی زمستانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق عاشقانه و longing (دلتنگی) شاعر اشاره دارد. شاعر در آن از امید به بازگشت معشوق صحبت می‌کند و از اینکه در پای او جانش را قربانی خواهد کرد. او به طبیعت و باران به عنوان نمادی از لطف و رحمت الهی اشاره می‌کند و درمی‌یابد که در غیاب معشوق، دنیا برای عاشق تنگ و محدود شده است. همچنین، شاعر به یاد می‌آورد که قدر لحظات وصال را ندانسته و اکنون در فراق معشوق رنج می‌برد. express می‌کند که هرچند درد و رنج را تحمل می‌کند، انتظار می‌کشد تا زمان هم به سر آید و دوباره به وصال برسند. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که برای رسیدن به بهار و تجدید حیات، باید صبر کند.
هوش مصنوعی: من امیدوارم که اگر دوباره به سوی من برگردی، جانم را فدای پای تو کنم و هیچ قربانی دیگر از این کمتر را برای تو مناسب نمی‌دانم.
هوش مصنوعی: من به بخت و تقدیر خود امید دارم که عمرم مدت زیادی ادامه داشته باشد، مانند بارانی که از ابر نیکی به زمین تشنه می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر میان عاشق و معشوق فاصله‌ای وجود داشته باشد، در این بیابان، درختی به زیبایی ارغوان می‌تواند جایگزین هر نوع زشتی و ناپسندی شود.
هوش مصنوعی: آیا لیلی نمی‌داند که بدون دیدار من، زندگی‌ام همچون زندانی است و دنیا بر من تنگ و محدود شده است؟
هوش مصنوعی: متاسفم که نتوانستم ارزش زمانی را که در کنار تو بودم، درک کنم. آدمی فقط زمانی می‌فهمد که چه چیزی را از دست داده که در دوری و جدایی به درد و رنج بیفتد.
هوش مصنوعی: من به خاطر تو و زیبایی‌های پیچیده‌ات به دام افتاده‌ام، زیرا دل من به تو وابسته است و هر رشته موی تو برایم نشانی از پریشانی و عشق است.
هوش مصنوعی: این چه شور و شوقی است که در چشمان تو وجود دارد و دل‌ها را مانند غنایم می‌رباید. آیا در زمان ما هنوز هم در شیراز عذابی وجود دارد؟
هوش مصنوعی: نمی‌توان خون سعدی را به ناحق ریخت. واقعا اگر تو دستور یا فرمانی از خواجه داری، این کار ساده‌ای به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: زمانی که رفته است، دوباره برمی‌گردد، اما باید صبر کرد، زیرا هیچ بهاری بدون زمستان به دست نمی‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
همین شعر » بیت ۱
بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی
و زین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی
گرم از در فراز آیی بیا ای جان که چون سعدی
«برآنم گر تو بازآیی که در پایت کشم جانی »
ازو بی اندهی بگزین و شادی با تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی؟
ایا خوشتر ز جان و دل! همه رنج دل و جانی
به رنج تن شدم خرسند اگر دل را نرنجانی
شود بی جان تنم یکسر چو تو لختی بیازاری
تن از آزار جان پیچد تنم را زین قبل جانی؟
اگر چه جانی از انسی همیشه بر حذر باشد
[...]
نگارا ماه گردونی سوارا سرو بستانی
دل از دست خردمندان به ماه و سرو بستانی
اگر گردون بود مرکب به طلعت ماه گردونی
وگر بستان بود مجلس به قامت سرو بستانی
به آن زلفین شورانگیز مشک اندوده زنجیری
[...]
مسلمانان مسلمانان مسلمانی مسلمانی
ازین آیین بی‌دینان پشیمانی پشیمانی
مسلمانی کنون اسمیست بر عرفی و عاداتی
دریغا کو مسلمانی دریغا کو مسلمانی
فرو شد آفتاب دین برآمد روز بی‌دینان
[...]
زهی جاهت فریدونی ، زهی ملکت سلیمانی
به عون تو مسلم شد ز هر آفت مسلمانی
غلط گفتم ، خطا کردم، کجا آید به چشم اندر
تو را جاه فریدونی، تو را ملک سلیمانی؟
نجوید دهر جز از رسم تو آثار فرخنده
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.