خرد کز همه چیزها برتر است

هم آخر کشد باده در وی قلم

چو عرض شریف تو باشد بجای

ز بیشی و کمی چه بیش و چه کم

اگر حاسدی قصد جاه تو کرد

کز آن قصد گردد مگر محترم

ز بسیاری خصم و انبوه پیل

زیانی نباشد به بیت الحرم

چو یزدان بود حافظ ذات تو

چه باید شد از قصد خصمان دژم

چه نسبت بود حاسدان را به تو

کسی فربهی چون شمارد ورم

به یزدان پناه و بدو یارگیر

که آنجا توان یافت لطف و کرم

حدیث ثنای من و حضرتت

چو ران ملخ دان و چون خوان جم