نیر تبریزی
»
لآلی منظومه
»
بخش ۱۵ - آمدن اهل‌بیت به مصرع شهدا و زبان حال از قول جناب زینب به حضرت سیدالشهداء
چون گرفتند ره کوی شهادت در پیش
زمرۀ خیل اسیران به هزاران تشویش
هر یکی نعش شهیدی به بر آورد چو جان
کرد با همدم خود شرح پریشانی خویش
زان میان زینب دل‌سوخته با ناله و زار
از ستمکاری آن طایفۀ کافرکیش
روی بر پای برادر بنهاد از سر شوق
گفت کی سینۀ مجروح مرا مرهم ریش
به چه عضو تو زنم بوسه نداند چه کند
بر سر سفرۀ سلطان چو نشنید درویش
این تویی با من و غوغای رقیبان از پس
وین منم بی تو گرفته ره صحرا در پیش
تو سفر کردی و در کار دل‌آزاری من
آسمان تیر جفا پاک بپرداخت ز کیش
هجر با صبر من آن کرد که بادی به غبار
خصم با جان من آن کرد که سیلی به حشیش
تو و من بعد نگهداری این قوم عزیز
من و من بعد پرستاری این جمع پریش
چارۀ هجر شکیب است و لیکن چه کنم
که بود درد فراق توام از حوصله پیش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات عمیق و دردناک زینب، خواهر امام حسین (ع)، در زمانی پس از واقعه عاشورا می‌پردازد. او به اسیران و شهدا اشاره می‌کند و نگرانی‌ها و پریشانی‌های آنان را توصیف می‌کند. زینب با ناله و گریه از ستم‌های دشمنان یاد می‌کند و دلشکستگی‌اش در فقدان برادرش را ابراز می‌دارد. او به غم هجران و دلتنگی‌اش از برادر اشاره کرده و شرح می‌دهد که چگونه این جدایی، درد و رنج زیادی به او تحمیل کرده است. در نهایت، بر تعهدش به مراقبت از بقیه اسیران و خانواده شهدا تأکید می‌کند، حتی اگر این مسئولیت بر دوش او سنگینی کند.
هوش مصنوعی: زمانی که مسیر شهادت را در پیش گرفتند و در میان گروهی از اسیران قرار گرفتند، هزاران نگرانی و اضطراب داشتند.
هوش مصنوعی: هر کس که در سوگ یکی از شهیدان نشسته است، مانند این است که با او درد و رنج‌هایش را در میان می‌گذارد و از حال خود و غم‌هایش صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: در آن دوران، زینب با دل شکسته و ناله‌ای دردناک از ظلم و ستم آن قوم بی‌ایمان شکایت می‌کرد.
هوش مصنوعی: برادرش را از سر شوق در آغوش گرفت و گفت: "چه زمانی زخم‌های دلم را درمان می‌کنی؟"
هوش مصنوعی: به کدامیک از اعضای تو بوسه بزنم که نپسندد و نداند این کار چه معنایی دارد؟ مثل درویشی که نمی‌داند بر سر سفره‌ی سلطان چه باید کرد.
هوش مصنوعی: این تو هستی که در کنار من هستی و در پس رقیبان دردسرهایی دارد، و من هم بدون تو در پی راهی به صحرا هستم.
هوش مصنوعی: تو سفر کردی و به دل من آسیب زدی، و آسمان که نماد مصیبت و سختی است، بی‌فرجام بر دل من بارید.
هوش مصنوعی: فراق و دوری با صبر من چنان کرد که گویی بادی، غباری که بر دشمن نشسته بود را به جان من آورد، مثل اینکه سیلی به علف‌ها زده باشد.
هوش مصنوعی: تو و من پس از اینکه از این مردم عزیز مراقبت کردیم، و بعد از اینکه از این جمع بی‌نظم پرستاری کنیم.
هوش مصنوعی: درد فقدان و جدایی تو چنان عمیق است که حتی صبر و تحمل هم نمی‌تواند به من کمک کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا تو آن خیش ببستی به سر اندر، پسرا
بر دلم گشت فزون از عدد ریشه‌ش ریش
ماهرویا، به سر خویش، تو آن خیش مبند
نشنیدی که کند ماه تبه جامهٔ خیش ؟
رزبان تاختنی کرد به شهر از رز خویش
در رز بست به زنجیر و به قفل از پس و پیش
بود یک هفته به نزدیکی بیگانه و خویش
ز آرزوی بچهٔ رز، دل او خسته و ریش
این منم یافته مقصود و مراد دل خویش
با حوادث شده بیگانه و با دولت خویش
وین منم دیده و دل کرده پس از چندین سال
روشن و شاد به دیدار ولی‌نعمت خویش
صدر اسلام عمادالدین‌ْ بوبکر که هست
[...]
گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش
کاین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش
عمرها بوده‌ام اندر طلبت چاره کنان
سال‌ها گشته‌ام از دست تو دستان اندیش
پایم امروز فرورفت به گنجینه کام
[...]
اشتیاقی به مرادی نفروشد درویش
ور بود تشنه جگر چشمهٔ حیوان در پیش
لذت آب ز سیراب نباید پرسید
این سخن خوش بود از تشنه جیحون اندیش
ذوق آن حال کسی راست که از نوش وصال
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.