در پرده حسن روی تو شد پرده در مرا

ایوای اگر ز پرده درآید بدر مرا

جز خون دل که ریزدم از دیده برکنار

حاصل نشد ز نخل محبت ثمره را

سر بر نگیرم از درت ار فی المثل بسر

ریزند سنگ طعنه ز هربام و در مرا

گم گشت دل بظلمت زلفش خدایرا

کو خضر رهروی که شود راهبر مرا

دست طلب نمیکشم از پای بوس تو

خواهد اگر بکوی تو فرسود سر مرا