این کیست این این کیست این شیرین و زیبا آمده
سرمست و نعلین در بغل در خانه ما آمده
خانه در او حیران شده اندیشه سرگردان شده
صد عقل و جان اندر پیش بی‌دست و بی‌پا آمده
آمد به مکر آن لعل لب کفچه به کف آتش طلب
تا خود که را سوزد عجب آن یار تنها آمده
ای معدن آتش بیا آتش چه می‌جویی ز ما
والله که مکر است و دغا ای ناگه این جا آمده
روپوش چون پوشد تو را ای روی تو شمس الضحی
ای کنج و خانه از رخت چون دشت و صحرا آمده
ای یوسف از بالای چه بر آب چه زد عکس تو
آن آب چه از عشق تو جوشیده بالا آمده
شاد آمدی شاد آمدی جادو و استاد آمدی
چون هدهد پیغامبری از پیش عنقا آمده
ای آب حیوان در جگر هر جور تو صد من شکر
هر لحظه‌ای شکلی دگر از رب اعلا آمده
ای دلنواز و دلبری کاندر نگنجی در بری
ای چشم ما از گوهرت افزون ز دریا آمده
چرخ و زمین آیینه‌ای وز عکس ماه روی تو
آن آینه زنده شده و اندر تماشا آمده
خاموش کن خاموش کن از راه دیگر جوش کن
ای دود آتش‌های تو سودای سرها آمده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به وصف زیبایی و جذابیت شخصی می‌پردازد که به خانه‌اش آمده است. او می‌گوید که این شخص شرین و زیبا، سرمست و خوشحال، باعث حیرت و سرگردانی ذهن خانه شده است. شاعر بر این نکته تأکید می‌کند که عشق و زیبایی این فرد شگفت‌انگیز و سوزاننده است و او را به آتش و شور عشق تشبیه می‌کند. همچنین، شاعر از زیبایی‌های جسمانی و معنوی او سخن می‌گوید و اشاره به تأثیر عمیق این شخص بر روح و دل دیگران دارد. در نهایت، با دعوت به سکوت، شاعر به تأثیرات وجودی این فرد بر زندگی و دل‌ها اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: این شخص کیست که با زیبایی و جذابیتش در خانه ما آمده و به نظر می‌رسد که پر از شادی و خوشحالی است؟ او با نعلین در دستش به خانه ما وارد شده است.
هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از حالتی است که در آن فرد در خود و در افکارش گیج و سردرگم شده است. خانه نماد ذهن اوست که در آن افکار و احساسات مختلف به شدت مشغول و حیران هستند. عقل و جان او، به عنوان نمایندهٔ ذهن و روح، نیز به همراه تمامی افکارش در وضعیتی نامشخص و سردرگم به سر می‌برند، به‌گونه‌ای که در این وضعیت، او نمی‌تواند تصمیمی بگیرد یا قدمی بردارد.
هوش مصنوعی: دوست من با زیبایی خاص و فریبنده‌ای وارد شد و در حالی که لبی سرخ و دلربا داشت، گویی به‌طور خاص برای به آتش کشیدن دل‌ها آمده بود. واقعاً عجیب است که این یار، به تنهایی چنین قدرتی دارد.
هوش مصنوعی: ای آتش‌ساز، چرا اینجا به دنبال آتش می‌گردی؟ قسم به خدا که این کار خدعه و نیرنگ است، چرا ناگهان به اینجا آمده‌ای؟
هوش مصنوعی: وقتی که رو پوشی بر تن کنی، ای چهره‌ات مانند شمس الضحی، خانه و مکان تو از زیبایی‌ات چون دشت و صحرا خواهد شد.
هوش مصنوعی: ای یوسف، چرا تصویر تو از آسمان بر سطح آب افتاده است؟ این آب که به خاطر عشق تو به جوش آمده، در واقع نشان‌دهنده احساسات عمیق و شور و شوقی است که نسبت به تو وجود دارد.
هوش مصنوعی: به خوشحالی و شادابی وارد شدی، همچون هدهدی که پیام‌آور است و از دنیای افسانه‌ای به ما پیامی آورده.
هوش مصنوعی: ای آب حیات، در دل هر موجودی، تو مثل صد من شکر هستی و هر لحظه به شکلی جدید و متفاوت از خداوند بر ما نازل می‌شوی.
هوش مصنوعی: ای دلنواز و جذاب که نمی‌توانم تو را در هیچ مرزی محدود کنم، ای چشمان ما که زیبایی‌ات از دریا هم بیشتر است.
هوش مصنوعی: آسمان و زمین مانند آینه‌ای هستند که تصویر زیبای ماه را منعکس می‌کنند. این آینه به زندگی درآمده و حالا در حال تماشا و لذت بردن از این تصویر است.
هوش مصنوعی: دود آتش‌های تو که موجب آرزوها و افکار عمیق شده، حالا باید خاموش شود و از راه دیگری شعله‌ور گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ای همچو جان سوی بدن ناگه بر ما آمده
جانها فدای جان تو ای جان تنها آمده
اندر دیار جان من تا تو چه غارتها کنی
چون برده بودی عقل و دل وز بهر یغما آمده
ترکان کافرکیش تو پیوسته با تیر و کمان
[...]
ای نرگست سحر آفرین لعلت شکرخا آمده
مو عنبرین رو یاسمین زلفت سمن سا آمده
بسته بخونریزی کمر در خانه ای زین جلوه گر
یا معشر الناس الحذر ترکی بیغما آمده
کاکل بدوش آویخته زلف مسلسل ریخته
[...]
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.