بذات آنکه ما را جسم و جان داد
برای حمد خود گفتن زبان داد
بذات آنکه عقل و علم و ادراک
دل وجان را خدای غیب دانداد
بذات آنکه از غیب هویت
ظهوری کرد و آدم را نشان داد
بذات آنکه از یک قطره آب
قد سرو روان گلرخان داد
بذات آنکه از مژگان و ابرو
دو چشم ترک را تیر و کمان داد
بذات آنکه مرغان چمن را
گل سرخ و سفید و ارغوان داد
بذات آنکه لعل و ذر و گوهر
ز بحر و کان بشاهان جهان داد
بذات آنکه از زلف و رخ خویش
شب و روزی برای مردمان داد
بذات آنکه از یک قطره آب
کتاب حرف و صوت بیگران داد
بذات آنکه از آب خضر را
چشانید و حیات جاودان داد
بذات آنکه از می های وحدت
نبی خویش را رطل گران داد
بذات آنکه از خلطی و خونی
بت لب شکر و شیرین دهان داد
بذات آنکه در پیدا و پنهان
به محبوبان دل موی میان داد
بذات آنکه تا روشن شود ملک
مه و خورشید و چرخ و اختران داد
بذات آنکه او صیف و شتا را
بهاران کرد و در آخر خزان داد
بذات آنکه تا دیوانه شد عقل
برنگ آتشین آب روان داد
بذات آنکه اشیا را به حکمت
ز خاک و باد و آتش آب و نان داد
بذات آنکه آمد در مکانها
نشان خویش را در لامکان داد
بذات آنکه در ایجاد عالم
ز غیب الغیب خود در یک زمان داد
بذات آنکه هر ساعت جمالی
ز حسن خود بچشم عارفان داد
بذات آنکه اول نقطه را ساخت
غذای نقطه را خون روان داد
بذات آنکه بی چون و چگونه
به علم خود یقین بی گمان داد
بذات آنکه او خود شد مصور
بطفلان صورت پیر و جوان داد
بذات آنکه تن را چون زمین کرد
دل و جان را برفعت آسمان داد
بذات آنکه قرب قاب قوسین
محمد را شبی اندر میان داد
بذات آنکه نه مرد از فلک ساخت
بدان نه تن ز چار عنصر زمان داد
بذات آنکه باز روح را خواند
جهان جیفه را با کرکسان داد
بذات آنکه بخشد پشه را پیل
همایون جهانرا استخوان داد
بذات آنکه هر چه داد بستد
بفانی و چه باقی کی توان داد
بذات آنکه با خود باشدش کار
فریب گریه این و گریه آن داد
بذات آنکه انسانرا به فطرت
غم و درد و بلای ناگهان داد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به ستایش خداوند و نعمت‌هایی که به انسان و دیگر موجودات عطا کرده است، می‌پردازد. شاعر بر می‌شمارد که خداوند به انسان جسم و جان، قدرت تفکر و ادراک، زیبایی‌هایی طبیعی مانند گل و پرندگان و همچنین علوم و دانش‌ها بخشیده است. او همچنین به ظهور آدم و ایجاد جهان اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که خداوند در تمامی حال‌ها و زوایای زندگی، به انسان هدایت و نعمت‌های بی‌شماری داده است. به‌علاوه، مضمون متن بر این است که وجود هر چیزی در جهان به حکمت و اراده الهی وابسته است و خداوند به همه موجودات تعادل و زیبایی بخشیده است.
به‌طور کلی، این شعر تجلیل و تشکر از خالق هستی است که او را به صورت فراگیر و عمیق در تمامی جنبه‌های زندگی ستایش می‌کند.
هوش مصنوعی: خداوند که به ما جسم و روح بخشیده، برای این که او را ستایش کنیم، نیروی بیان و زبان را نیز به ما عطا کرده است.
هوش مصنوعی: خداوند، که علم و فهم و درک را به دل و جان انسان می‌بخشد، به ذات خود دانا و هوشمند است.
هوش مصنوعی: آن کسی که از عالم غیب، وجودش را آشکار کرد و انسان را به نمایش گذاشت.
هوش مصنوعی: با اشاره به کسی که با وجود تنها یک قطره آب، مانند درخت سرو قد بلند و خوش فرم، زیبایی و شادابی به گلرخان (دختران زیبا) بخشید، می‌توان گفت که او به طرز شگفت‌انگیزی تأثیرگذار است و زیبایی را به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و魅ویت چشمان یک معشوق می‌پردازد. در اینجا اشاره شده که مژگان و ابرو از طریق زیبایی و جذابیت خود مانند تیر و کمانی عمل می‌کنند که به دل شخص آسیب می‌زنند. به عبارت دیگر، زیبایی این شخص به قدری جذاب است که می‌تواند دل کسی را به تیر می‌دهد و او را مجذوب خود کند.
هوش مصنوعی: خداوند به پرندگان چمن، گل‌های سرخ، سفید و بنفش بخشیده است.
هوش مصنوعی: آن که لعل و جواهر و سنگ‌های قیمتی را از دریا به کشورهای پادشاهان عطا کرد.
هوش مصنوعی: خودش را برای مردم درشب و روز، از زیبایی و ظرافت مو و چهره‌اش از سر محبت بخشیده است.
هوش مصنوعی: این شخص به قدری بزرگ و با عظمت است که از یک قطره آب، می‌تواند کلمات و صداهای بی‌نظیری بیافریند.
هوش مصنوعی: آن کس که از آب زندگی‌بخش نوشیده و به او زندگی ابدی عطا شده است، دارای سرشتی خاص است.
هوش مصنوعی: به خودی خود، آن کسی که از جام‌های یگانگی، نبی خود را به بهای گزاف تقدیم کرد، ارزش و منزلتی والا دارد.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که شخصی از خوبی‌ها و شیرینی‌های زندگی، مانند لب‌هایی که شکر و شیرینی دارند، صحبت می‌کند و به زیبایی و لطافت آنها اشاره می‌کند. درواقع، به نوعی به جذابیت و دلپذیری زندگی و یا ارتباطات انسانی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: آن که در آشکار و پنهان، عشق و محبتش را به معشوقان هدیه می‌دهد.
هوش مصنوعی: این عبارت به تصویر کشیدن خالق هستی اشاره دارد که به خاطر وجودش، نور ماه، خورشید، آسمان و ستاره‌ها نمایان می‌شوند و به زندگی و زیبایی جهان شکل می‌بخشند. در واقع، وجود اوست که باعث می‌شود زیبایی‌های آسمانی درخشان و مشهود باشند.
هوش مصنوعی: خداوندی که فصل‌های گرم و سرد را به واسطه بهار به زیباترین شکل درآورده و در نهایت فصل پاییز را به وجود آورده است.
هوش مصنوعی: به خاطر عشق، عقل از کار می‌افتد و به دلیل آن، به دلی که در آتش اشتیاق می‌سوزد، آب زندگی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: خداوندی که اشیا را با حکمت خلق کرد و از خاک، باد، آتش و آب، چیزهایی مانند غذا و نان به وجود آورد.
هوش مصنوعی: آنکسی که وجودش را در مکانها به نمایش گذاشت، در حقیقت در جهانی فراتر از مکانها حضور دارد.
هوش مصنوعی: خالق هستی از وجود پنهان خود در یک آن، جهان را به وجود آورد.
هوش مصنوعی: با هر لحظه، زیبایی خاصی از خود را به نیکوکاران و عارفان نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: خدای بزرگ، که نخستین نقطه را آفرید، برای آن نقطه زندگی و انرژی بخشید.
هوش مصنوعی: این شخص به دلیل دانش و علمش، به حقیقت ایمان کامل دارد و هیچ شکی در آن ندارد.
هوش مصنوعی: به خاطر ذات اوست که خود را به صورت تصویر درآورده و به کودکان اشکال پیر و جوان می‌دهد.
هوش مصنوعی: کسی که جسمش را به زمین تشبیه کرده و روح و دلش را به عرش آسمان ارتقا داده است.
هوش مصنوعی: به خاطر ذات آنچه که در نزدیکی و مقام محمد اتفاق افتاد، در شبی خاص و در میان عالم امکان رخ داد.
هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که کسی قادر نیست تو را از روی آسمان و ستارگان بسازد و همچنین تو را تنها از چهار عنصر زمین (آب، هوا، آتش و خاک) به وجود آورد. در واقع، این بیانگر این است که ما به طور کامل وابسته به شرایطی فراتر از عناصر طبیعی و قوانینی هستیم که انسان‌ها نمی‌توانند آنها را کنترل کنند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تنها کسی که می‌تواند روح را متوجه ارزش‌های واقعی کند، همان کسی است که به دنیا و زرق و برق‌های آن بی‌اعتناست و آن را به مانند چیزی بی‌ارزش می‌بیند. به عبارت دیگر، انسان باید از موارد ظاهری و فریبنده دنیا فاصله بگیرد تا به درک واقعی و عمیق‌تری از زندگی و روح خود برسد.
هوش مصنوعی: به آن کسی که به پشه‌ای کوچک هم جایگاهی می‌دهد، به طور قطع به بزرگان و قدرتمندان نیز ارزشی بالا می‌دهد و حتی به آنها استخوان‌های بزرگتر می‌بخشد.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هر چیزی که به ما داده شده در نهایت از بین می‌رود و ناپایدار است. بنابراین، نمی‌توان چیزی را که جاودانه و پایدار است به کسی داد.
هوش مصنوعی: کسی که به خود مشغول است و در دنیای درونش غوطه‌ور است، به راحتی فریب احساسات دیگران را می‌خورد و گریه و زاری آنها او را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: انسان به طور طبیعی با احساسات غم و درد و مشکلات ناگهانی مواجه شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روزی دل من مرا نشان داد
وز ماه من او خبر به جان داد
گفتا بشنو نشان ماهی
کو نامهٔ عشق در جهان داد
خورشید رهی او نزیبد
[...]
جان داد و به جانور جهان داد
زین بیش خزینه چون توان داد
چون لعل توام هزار جان داد
بر لعل تو نیم جان توان داد
جان در غم عشق تو میان بست
دل در غمت از میان جان داد
جانم که فلک ز دست او بود
[...]
ساقی جامی به این و آن داد
خمخانه به دست عاشقان داد
در جام جهان نما نظر کرد
تمثال جمال خود به آن داد
راهی که نشان آن نه پیداست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.