گنجور

 
خیام

روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،

و اجزام ز یک‌دگر پراکنده شود؛

گر زان‌ که صراحیی کُنند از گِل من،

حالی که ز باده پُر کنی زنده شود.

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode