|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت از حافظ به موضوع حسادت و آثار منفی آن می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که حسد دوستان قدیمی باعث بروز آزار و اذیت می‌شود. او به این نکته اشاره دارد که انسان باید عمر و وقت خود را با سخن گفتن و درک دقت کند و از آزار دیگران پرهیز کند. در نهایت، به این مسأله می‌پردازد که مانند روغن که بعد از استخراج کنجد صاف می‌شود، روح انسان نیز باید از آلودگی‌ها پاک شود و به دل آرام و نجیب بپردازد.
هوش مصنوعی: حسودانی با بدگویی، کسی را که از شهر دوستان قدیمی می‌رود، مورد آزار قرار می‌دهند و به او به خاطر آسیب‌های مکرر تهمت می‌زنند.
هوش مصنوعی: عقل و دانش به ما می‌گوید که عمرمان ارزشی چون یک سرمایه دارد. پس باید در هر جا و هر زمانی آن را به درستی خرج کنیم و از آن به خوبی استفاده کنیم. اگر کسی بخواهد نادانسته و بدون فکر وقت خود را هدر دهد، بهتر است این کار را انجام ندهد.
هوش مصنوعی: زمانی که روغن خالص از دانه‌های کنجد استخراج می‌شود، طبیعت گاوها است که در کنار مایع روغن، به دانه‌های کنجد توجه کنند و آنها را به عنوان گرو و در امان نگه دارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گفتمش ماه پر است آن چهره گفتا پر مگو
کز زمین تا آسمان فرق است از ما تا بدو
گفتم آن موی میان هیچ است هیچ ار بنگری
گفت اگر دلبستگی داری بدو هیچش مگو
گفتمش آن رنگ و نکهت در گل مشک از چه خاست
[...]
آرزو دارم که با او باده نوشم رو به رو
جان به لب آمد، به کامم بر نیامد آرزو
پای او بوسم چو زلف و می‌نهم سر بر زمین
من که با تاج سلاطین سر نمی‌آرم فرو
بر میان او ببندم چون کمر خود را به زر
[...]
آنکه عمری در پی او می‌دویدم سو به سو
ناگهانش یافتم با دل نشسته روبه‌رو
آخرالامرش بدیدم معتکف در کوی دل
گرچه بسیاری دویدم از پی او کو به کو
دل گرفت آرام چون آرام جان در بر گرفت
[...]
بود عالم چون تن و او جان چو جان از تن برفت
بعد ازین تن را چه امکان زیستن مهجور ازو
شاهدان عهد ما در عهد و پیمان و وفا
سست تر از بند شلوارند پند از من شنو
قید شاهد نیست جز مهر درش چون در گشود
هر که خواهد گو بیا و هر که خواهد گو برو
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.