نگار چابک مه روی مهوش
بت سیمین عذار شوخ سرکش
ز زلف تابدار و رنگ رخسار
نهد هر لحظه نعل من در آتش
چو زلف سرکشت جانا ازین بیش
مکن حال دل ما را مشوّش
خوشش بادا نسیم صبحگاهی
که کرد از بوی زلفت وقت ما خوش
به تیغم گر زند زان دست و بازو
شوم قربان نمی گویم به ترکش
اگر باد آورد بویی ز کویش
به بوی خاک کویش می کنم غش
به یاد آنکه اندر برکشی یار
جهان حالی بلای هجر می کش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی زیبایی و جاذبه‌ی معشوق است. شاعر از ویژگی‌های ظاهری معشوق مانند زلف‌های تابدار و رخسار زیبا صحبت می‌کند و تأثیر آن بر دل خود را بیان می‌کند. او به شدت از وضعیت دل خود رنج می‌برد و از معشوق می‌خواهد که حال او را خراب نکند. همچنین، شاعر به بوی خوش زلف معشوق و نسیم صبح اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که حتی در صورت آسیب‌دیدن، همچنان عاشق او خواهد بود و به یاد معشوق دلتنگ است.
هوش مصنوعی: عاشق زیبا و خوش‌فرم با چهره‌ای دلربا و خندان، همچون ماه در آسمان، با حرکات عاشقانه و سرکش خود چشمانم را مجذوب کرده است.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت چهره و موهای کسی اشاره دارد که به طور مداوم دل و جان گوینده را به آتش می‌کشد. به عبارت دیگر، زیبایی آن شخص باعث می‌شود که هر لحظه احساسات و عشق او شدت بگیرد و در دلش اشتیاقی آتشین ایجاد کند.
هوش مصنوعی: عزیزم، وقتی که موهای سرکش تو اینقدر زیباست، بیشتر از این حال دل ما را خراب نکن.
هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی که با خود بوی موهای تو را می‌آورد، بر ساعت ما خوش گذشته است.
هوش مصنوعی: اگر تیغ من به دست و بازوی تو برسد و مرا زخمی کند، من قربانی تو نمی‌شوم و چیزی در مورد تیر کمان تو نمی‌گویم.
هوش مصنوعی: اگر بادی بویی از خاک مهر و یاد تو بیاورد، من از شدت عاشقی به حالت بی‌خبر و مدهوش می‌شوم.
هوش مصنوعی: به خاطر آنکه برای من همسفر تو بودی، در حال حاضر درگیر درد و رنج جدایی از تو هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
لطیف آمد ازیشان باد و آتش
ازیرا سوی بالا گشت سرکش
گزیده شمس دین ای از نهیبت
شده حال بداندیشان مشوش
کشیده بر سرت تأیید سایه
فگنده بر درت اقبال مفرش
بدست باس تو چون موم آهن
[...]
دلم کو با تو همراهست و همبر
چگونه مهر بندد جای دیگر
دلی کو را تو هم جانی و هم هوش
از آن دل چون شود یادت فراموش
اگر چه آب و خاک و باد و آتش
کنند آمد شدی با یکدگر خوش
مبادا بی وصالت روز ما خوش
که از هجران تو باشم بر آتش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.