الا ای کعبه دولت مرا خاک سر کویت

ندارد جان من قبله بجز محراب ابرویت

اگر در روی مهروئی بمهر دل نظر کردم

نکردم جز بدان وجهی که هست آیینه رویت

ز عشق روی گل بلبل نکردی ناله و غلغل

اگر اندر نهاد گل ندیدی نکهت رویت

دلم وقت گل و سنبل هوادار صبا زان شد

که تا یابد از او هر دم گذر بر چین ابرویت

صبا دکان عطاری گشادن کی توانستی

که او را نیستی هر دم گذر بر سنبل مویت

بصورت گه گه ار روئی بسوی غیرت آوردم

ز غیرت رخ متاب از من که دارم روی دل سویت

ز مژگان زن حسین خویش را از گوشه تیری

که می‌دانم نخواهد بد کمان او به بازویت