ای ناوک بلای ترا سینه ها هدف

در یتیم عشق ترا جان ما صدف

در راه اشتیاق تو ای کعبه مراد

هر دم هزار قافله دل شده تلف

عالم پر از تجلی حسن و تو وانگهی

چندین هزار عاشق جوینده هر طرف

از شوق رو به پیش تو قربان کنند جان

عشاق گرد کعبه کویت کشیده صف

من آستین ز هر دو جهان برفشانده ام

تا آستان عشق ترا کرده ام کنف

در خلوتی که جلوه گه چون تو یوسفی ست

دوشیزگان عالم غیبی بریده کف

ای دل حجاب تن مطلب زانکه هست حیف

دریای پر ز گوهر و محبوب زیر کف

گر داغ بندگی تو ای شه برم بخاک

بس باشدم بروز قیامت همین شرف

از میر و شحنه باک ندارد کسیکه کرد

همچون حسین بندگی خواجه نجف