گلستانی و ما مستان بویی
چه باشد گر بیابم آرزویی
چو از روی تو محروم است چشمم
سحرگه با صبا بفرست بویی
میان ما چو پیوندی‌ست جانی
فراغت دارم از هر ماه‌رویی
مراد خضر چون آب حیات است
به چشمش در نیاید آب جویی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
گلستانی و ما مستان بویی
چه باشد گر بیابم آرزویی
چو از روی تو محروم است چشمم
سحرگه با صبا بفرست بویی
میان ما چو پیوندی‌ست جانی
فراغت دارم از هر ماه‌رویی
مراد خضر چون آب حیات است
به چشمش در نیاید آب جویی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر از دوری محبوب و جلوه‌های عشق صحبت می‌کند. او آرزو دارد که بویی از معشوقش به او برسد، زیرا چشمش از دیدن او محروم است. شاعر به پیوند عمیقی که میان خود و محبوبش وجود دارد اشاره می‌کند و از آسایش و آرامشی که در سایه این رابطه تجربه می‌کند، سخن می‌گوید. در نهایت، اشاره‌ای نیز به مراد و آرزوی امیدبخش او دارد که به زیبایی تعبیر شده است.
هوش مصنوعی: اگر در باغی زیبا و با صفا باشم و در کنار آن مستان خوشحال و سرمست، بویی بیابم که آرزویی در دل داشته باشم، چه حس خوبی خواهد داشت.
هوش مصنوعی: وقتی چشمانم از دیدن تو محروم است، در صبح زود با نسیم صبحگاهی بوی تو را بفرست.
هوش مصنوعی: در بین ما پیوندی عمیق وجود دارد که باعث شده است از هر زیبایی و دل‌فریبی فاصله بگیرم و آرامش داشته باشم.
هوش مصنوعی: مراد و هدف خضر مانند آب حیات است و برای او، آب جوی کوچک و کم‌اثر به چشم نمی‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من از تو راستی خواهم که جویی
همیشه راستی ورزی و گویی
به هر شام و سحر گریم بکوئی
که جاری سازم از هر دیده جوئی
مو آن بی طالعم در باغ عالم
که گل کارم بجایش خار روئی
یقین دان کو نباشی تو ولیکن
نباشی در میان آنگه تواوئی
حروف کائنات ار بازجویی
همه در تو است و تو در لوح اویی
اگر مبصر و گرمسموع جوئی
وگر محسوس وگر معقول گوئی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.