هرچه ادراک آن حواس کند

روح از آن شربتی به کان کند

اثر مدرکات حسی تو

بگراید به روح علویتو

نقش تصویر جمله ادراکات

شودت جمع در صحیفهٔ ذات

خیر و شر هر چه می کنی هم نیز

ثبت گردد در آن کتاب عزیز

خاصه اوصاف راسخ البنیان

که نگردد حک از صحیفهٔ جان

چون ز دنیا بریده شد املت

نقش باشد صحیفهٔ عملت

این زمان منطویست این طومار

نیست مشکوک بر اولی الابصار

مگر آنان که چشم دل دارند

دل فارغ ز آب و گل دارند

چو گشایند پرده های حساب

آشکارا شود رقوم و کتاب

شغل حسی حجاب دیده بود

حس چو رخ تافت، نفس دیده شود

آن زمان فاش هر نهان گردد

حشر آن دم تو را عیان گردد