شهرام همائی بروجنی
شهرام همائی بروجنی در ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۴۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۹۷:
نیمه ی نخستِ بیت دوم:
گوهر درست است و نه جوهر
شهرام همائی بروجنی در ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۴۳ دربارهٔ رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۲۱ - بوی جوی مولیان آید همی:
غزل مولانا به پیشواز این سروده ی زیبای
استاد بزرگ سخن:
بوی باغ و گلستان آید همی
در نشانی زیر به ترانه خوانده شده است:
شهرام همائی بروجنی در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۲۶ دربارهٔ جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۹۸۳:
در نشانیِ زیر به آواز خوانده شده است:
بیت دوم، مصراع دوم:
جانم فدات درست است.
شهرام همائی بروجنی در ۴ ماه قبل، جمعه ۱۷ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۴۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:
خوانده شده به گونه ی آواز در:
شهرام همائی بروجنی در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۴۱ دربارهٔ جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۵:
شهرام همائی بروجنی در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۲۹ دربارهٔ جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۵:
با درود بر علاقه مندان سروده های
مولانا جامی:
در مصرع نخستِ بیتِ نخست:
"صد شاخه" درست است و نه "صد شاخ"
در مصرع نخستِ بیت سوم:
"مرغی ز گِلم" درست است و "مرغی ز دلم" نادرست می باشد.
شهرام همائی بروجنی در ۶ ماه قبل، جمعه ۲۸ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۲۷ دربارهٔ شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۹۳:
در بیتِ نخست، پاره ی دوم:
خود جهان چیست، غمت را به جنان نفروشم
درست می باشد.
شهرام همائی بروجنی در ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۱۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۰:
درود. در همه ی دیوانهائی که این کوچک تاکنون دیده ام، نیم بیت نخست چنین آمده است:
من، چه در پای تو ریزم که سزای تو بود.
"خورای تو" یکی از نازیبا تر و نادرست تر گزینه هائیست که من تا کنون به جای "سزای تو" دیده ام
هشیار باشید که یکی از خویشان خورا، خوراک است و دم دست بودن واژه ی خوراک موجب آن می شود که معنائی که از خورا در اندیشه در می آید به معنای خوراک نزدیک باشد و از سوی دگر، با بودن واژه ی زیبای "درخور" که معنا و کاربردی روشن و جا افتاده دارد و اقبال بسیاری در ادب پارسی به آن شده است، خورا هرگز نمی تواند، در خور و شایسته بودن را به زیبائی و خوبی نمایندگی کند.چکیده ی سخن اینکه: خورا بسیار زشت و، سزا بسیار زیبا و درست می نماید و در شگفتم که چگونه این مصرع می تواند در نازیباترین گونه ی خویش ، (البته پس از شکل : که خوراک تو بود) در این تاربرگ نهاده شود.
منابعی که در آنها این مصرع با : " سزای تو بود" گزارش شده را به زودی برای علاقه مندان خواهم شناساند. سپاس 🌿🌿🌿