گنگِ خواب دیده
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۴ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲:
غبار دشت بیرنگیم و موج بحر بی ساحل...
سر آن دامن از دست که میگردد رها اینجا...؟
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۱ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱:
روم در کنج تنهایی زمانی واکشم بیدل
که از دلهای پر در بزم صحبت نیست جا اینجا....
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۱۰ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۸۵:
طبعم از دست زبان‌سوز تبی داشت چو شمع
عاقبت خامشی‌ام بر سر بالین آمد....!
.
خون به دل، خاک به سر، آه به لب، اشک به چشم
بی جمال تو چه‌ها بر من مسکین آمد....
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۰۸ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۸۴:
عافیت می‌طلبی بگذر از اندیشه‌ی جاه
صبر کردیم و به وصلی نرسیدیم افسوس.
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۱:
گفتی به غمم بنشین یا از سر جان برخیز
فرمان برمت جانا...!
بنشینم و برخیزم...
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۲۴ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵:
ساقی امشب چه جنون ریخت به پیمانه ی هوش
که شکستم به دل از قلقل مینا، مینا.....
.
محو او گشتم و رازم به ملاء توفان کرد....
.
درد عشقم من و خلوتگه رازم وطن است...
گشته ام اینقدر از نالهٔ رسوا، رسوا...
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۲۰ در پاسخ به ملیکا رضایی دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵:
+++++ :)))))))
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۱۹ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
نیست در بنیاد آتش خانهٔ نیرنگ دهر
آنقدر خاکستر کایینه‌ای گیرد جلا...
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۱۶ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
بیش از این آتش مزن در خانه ی آیینه ها....
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۸ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:
هرکجا ذوق تماشایت براندازد نقاب
گر جمالت عام سازد رخصت نظاره را....!
عجب شعری:)
سوختم چندانکه با خوی تو گشتم آشنا....
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۴ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲:
تو و خرامی و صد تغافل
من و نگاهی و صد تمنا.........((((:
.
نخواند طفلِ جنون مزاجم خطی ز پست و بلندِ هستی...
.
نه شامِ ما را سحر نویدی،
نه صبحِ ما را گلِ سفیدی
چو حاصلِ ماست "ناامیدی" ،
غبارِ دنیا به فرقِ عُقبا......!
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۵۹ در پاسخ به کلام قاصر دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲:
و حتی آیینه
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۵۷ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
حبرت‌طرازی‌ست، نیرنگ‌سازی‌ست
تمثالِ اوهام آیینه دنیا....................
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۰ دربارهٔ صفایی جندقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۶:
روان کردم ز مژگان جوی و دارم چشم کز رحمت
بر این سرچشمه بنشانند آن سرو روانم را.....!
چقدر قشنگ:)
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۳ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۲:
چشمی که شد حیران او
بر گل نمی آید فرو
آن سوی باغ رنگ و بو
نخلی است بادام مرا.....!
چقدر جالب:) بخصوص این قسمت آخرش... بادام یعنی همون چشم و یه مراعات جالب با نخل ایجاد میکنه. ایول.
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۱ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۲:
هرچند تا عنقا رسی،
بر اوج همت نارسی!
از خود "برا"
تا وارسی کیفیت بام مرا.....(((:
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۰ در پاسخ به M دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۱:
جوری که من متوجه شدم مرتب شده ی بیت میشه: اوهام من آشیان در عالم عنقا دارند.
و این به زبان امروزی یعنی من سطح افکارم بالاست! و یا حتی میشه گفت از یه دید دیگه دارم بیان میکنم.
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۴۸ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۱:
چاره ی سودای من بیدل ز چشم یار پرس...
عشق در مغز جنون پرورده بادام مرا...!:))))
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۴۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۸۷:
از نور خدا بودی در نور خدا رفتی......
گنگِ خواب دیده در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۴۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۸۸:
خویش پسندیده == خودپسند :)))