جام امید نظرگاه خمار است اینجا
حلقهٔ دام تو خمیازه شکار است اینجا
عیشها غیر تماشای زیانکاری نیست
درخور باختن رنگ بهار است اینجا
عافیت میطلبی منتظر آفت باش
سر بالینطلبان تحفهٔ در است اینجا
فرصت برق و شرر با تو حسابی دارد
امتیازیکه نفس در چه شمار است اینجا
چه جگرهاکه به نومیدی حسرت بگداخت
فرصتی نیست وگرنه همهکار است اینجا
پردهٔ هستی موهوم نوایی دارد
که حبابیم و نفس آینهدار است اینجا
انجمن در بغل و ما همه بیرون دریم
بحر چندانکه زند موجکنار است اینجا
عجز طاقت همهدم شاهد معدومی ماست
نفس سوخته یک شمع مزار است اینجا
سجده هم ازعرق شرم رهی پیش نبرد
از قدم تا به جبین آبلهزار است اینجا
بیدل اجزی جهان پیکر بیتمثالیست
حیرت آینه با خوبش دچار است اینجا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات و تجربیات انسانی در دنیای پوچ و ناامید میپردازد. شاعر از دوراهیها و چالشهای زندگی سخن میگوید و اشاره میکند که آمال و آرزوها در این دنیا زودگذر و بیفایدهاند. او به ناپایداری وجود و احساس تنهایی انسانها در میان زیباییهای ظاهری اشاره میکند و میگوید که در این محیط، عافیت و آرامش نیز مقدمهای برای درد و رنج است. در نهایت، شاعر به بیثمری تلاشها و عجز انسان در برابر زندگی میپردازد و به تصویر کشیدن زندگی انسانی میپردازد که در تلاش برای درک وجود خویش است.
هوش مصنوعی: در اینجا، فضای امید و انتظار به شکلی معیوب و افسرده بوده و به نوعی حس خستگی و خوابآلودگی به انسان دست میدهد. به عبارت دیگر، این محیط به شدت تحت تاثیر احساسات منفی و دامهای خطرناک قرار دارد، که نشاندهنده نوعی انفعال و تسلیم است.
هوش مصنوعی: زندگی به جز دیدن درد و رنج، چیز دیگری برای ما ندارد و در اینجا شایسته است که رنگ و زیبایی بهار را فدای این واقعیت کنیم.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و راحتی هستی، باید منتظر مشکلات و چالشها باشی؛ زیرا در دنیا، بهشت و نعمتهای بزرگ معمولاً در دستان کسانی است که جستجوگر و تلاشگر هستند.
هوش مصنوعی: فرصت ملاقات و ارتباط با تو ارزش ویژهای دارد، زیرا اهمیت نفس و زندگی در اینجا به چه اندازه است.
هوش مصنوعی: بسیاری از دلها به خاطر ناامیدی، در آتش حسرت میسوزند. اما فرصتی برای تغییر نیست و اگر بود، اینجا کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.
هوش مصنوعی: پردهٔ واقعیت به ما صدایی میدهد که نشان از عواطف و احساسات ما دارد، و ما مانند حبابهایی هستیم که لحظاتی از زندگی را تجربه میکنیم. در اینجا نفس ما در آینهای به تصویر کشیده شده است.
هوش مصنوعی: در کنار ما جمعی از دوستان به دور هم خوشگذرانی میکنند، اما ما در بیرون از آن جمع قرار داریم. هرچقدر هم که دریا آرام و بیموج باشد، ما هنوز از آن زندگی اجتماعی دور هستیم و تنها نظارهگر این شادی هستیم.
هوش مصنوعی: ناتوانی و کمبود ما همیشه نشانهای از وجود داشتن چیزیست که وجود ندارد. در این مکان، جان سوخته یک شمع یادبودی است.
هوش مصنوعی: در اینجا مفهوم این است که انسان به قدری تحت تأثیر شرم و خجالت است که حتی در حال سجده نیز نمیتواند از عرق شرم و عجز خود فرار کند و این احساسات به قدری عمیق و سنگین هستند که به او اجازه نمیدهند به راحتی از مشکلاتش عبور کند. او به جانباز بودن و درد و رنجهایی که کشیده، اشاره میکند؛ به گونهای که نشانههای این رنج بر بدنش نمایان است.
هوش مصنوعی: دنیا مانند پیکری است که هیچ نمود و تجسمی ندارد و در آن، حیرت آینه به خاطر زیبایی او دچار مشکل شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.