احمد نیکو در ‫۵ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۳۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹:

فصل گل و طرف جویبار و لب کشت
با یک دو سه تازه لعبتی حور سرشت

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۲۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳:

متن بیت دوم رباعی

با اهل خرد باش که اصل تن تو

 گردی ونسیمی و شراری و نمی است

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۲۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷:

رباعی بدین متن صحیح است:

می نوش که عمر جاودانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست
هنگام گل است و مل و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۵۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۹:

چندان که نگاه می‌کنم هر سویی
از سبزه بهشت است وز کوثر جویی
صحرا چو بهشت شد ز دوزخ کم گوی
بنشین به بهشت با بهشتی رویی

 رباعی از عطار (مختارنامه) باب ۴۴ شماره ۷۷

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۵۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۸:

خیام زمانه از کسی دارد ننگ
کاو در غم ایام نشیند دلتنگ
می نوش در آبگینه با ناله چنگ
زان پیش که آبگینه آید بر سنگ
در این رباعی دو مرتبه از کلمه آبگینه استفاده شده است ، یک مرتبه آبگینه معنای واقعی خود که ظرفی است را دارد ، آبگینه بعدی همان شیشه عمر است که اجل آن را بر سر سنگ میکوبد پس باید از دقایق زندگی خوب استفاده کنیم در مقابل ناملایمات زندگی صبور باشیم و سعی کنیم غم و غصه را به خود راه ندهیم

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۵۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷:

چون نیست مقام ما در این دیر مقیم
پس بی می و معشوق خطائیست عظیم
تا کی ز قدیم و محدث ای حکیم
چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۸ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۲:۲۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸:

هر راز که اندر دل دانا باشد
باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد
کاندر صدف از نهفتگی گردد در
آن قطره که راز دل دریا باشد

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۸ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۳۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۵:

در دایره سپهر ناپیدا غور
جامی‌ست که جمله را چشانند بدور
نوبت چو به دور تو رسد آه مکن
می نوش به خوشدلی که دور است نه جور

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۲:۴۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۵:

یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یکان یکان پست شدند
خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر
دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۲:۴۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴:

رباعی بدین متن صحیح است:

در دایره ای کآمدن و رفتن ماست 

آن را نه بدایت نه نهایت پیداست

کس می نزند دمی در این عالم راست 

کاین آمدن از کجا و رفتن بکجاست؟

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۲:۴۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۲:

رباعی بدین متن صحیح است:
قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
به زانکه طفیل خوان ناکس بودن
با نان جوین خویش حقّا که به است
کالوده بپالودهٔ هر خس بودن
رباعی از خیام

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۲:۳۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱:

رباعی بدین متن صحیح می باشد:
ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر کهن درگذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۳۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۴:

بنگر ز صبا دامن گل چاک شده
بلبل ز جمال گل طربناک شده
در سایهٔ گل نشین که بس گل که ز باد
بر خاک فرو ریزد و ما خاک شده

رباعی از عطار (مختارنامه باب ۴۵ شماره ۱ )

احمد نیکو در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۰۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۵:

گردون ز زمین هیچ گلی برنارد

 کش نشکند و باز بگل نسپارد
گر ابر چو آب خاک را بردارد
تا حشر همه خون عزیزان بارد