|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به این نکته اشاره میکند که بهتر است آدمی قانع و راضی باشد به چیزهای اندک، مانند یک کرکس که به یک استخوان قانع است، تا اینکه بخواهد از نعمتهای بیارزش دیگران بهرهبرداری کند. او میگوید که با نانی ساده و حلال زندگی کردن بهتر از آن است که به زحمت و ناپاکی دیگران وابسته باشیم و به چیزهای بیارزش و آلوده روی بیاوریم.
اگر مانند کرکس به استخوانی راضی شوم بهتر از آنکه وابسته و حقیرِ هرکس و ناکسی شوم.
با نان جوینِ ناگوار ساختن، بهتر است از آمیختن با آدمهای فرومایه و تباهشدن است. (پالوده در اینجا یعنی تباه)
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
درویشی چیست مست و مفلس بودن
بیخود خود را ز خویش مونس بودن
انگشت به لب باز نهادن جاوید
همچون ناخن زنده و بیحس بودن
قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
بهتر که طفیل نان ناکس بودن
با قرص جوین خویشتن بهتر از آن
کآلودهٔ پالودهٔ هر خس بودن
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.