در نظر بازی مابیخبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
در جواب او
در قبا پوشی ما کج کلهان حیرانند
در لباس این سخنان جامه دران میدانند
دانی این گوی در گرد گریبانها چیست
دهنی چند که آنهاش همه دندانند
رخت لاوسمه وزر بفت که بی زر بزرند
غیرت اطلس گلگون خور رخشانند
جامهائی که مرا هست بشستن چو رسد
گازرانش عوض اجرت خود نستانند
تا بسر راست بدارند عروسان معجر
ماه و خورشید بچرخ آینه میگردانند
جامه صوف بپوشند و نشینند بخاک
جامه پوشان چنین مستحق پشیمانند
دگمه بر جامه والا نگرو غنچه گل
نیست پوشیده بتو هر دو بهم میمانند
طرفه بازار قماشیست که ماشاءالله
قدر ماشا و سقرلاط به هم یکسانند
گرچه دانم هنری گفته قاری به لباس
چه توان گفت که این خلق هنر پوشانند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حیرت و ناباوری انسان‌ها در برابر واقعیت‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از وضعیتی صحبت می‌کند که در آن مردم در لباس‌های مختلف به اشتباهات و نقایص یکدیگر پی نمی‌برند و خود را فریب می‌دهند. او به تضاد بین لباس ظاهری و حقیقت درونی اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که در این دنیای فریب، هنری واقعی وجود ندارد. در نهایت، شاعر به انتقاد از افرادی می‌پردازد که فقط به زرق و برق ظاهری توجه می‌کنند و از حقیقت غافل‌اند.
هوش مصنوعی: در بازی عشق و تنوع اشیاء، افرادی که از حقیقت بی‌خبرند، دچار سردرگمی‌اند. اما من به گونه‌ای هستم که خودم را به شکلی نشان می‌دهم که آنها میدانند.
هوش مصنوعی: در لباس قبا، ما مردم را به حیرت واداشته‌ایم و آنها در دل این سخنان به واقعیت‌های عمیق‌تری پی می‌برند.
هوش مصنوعی: می‌پرسی این گوی که در گردن‌های ما آویزان است چیست؟ باید بگویم که این دهنه‌هایی که می‌بینی، همه دندان دارند.
هوش مصنوعی: لباس زیبا و ارزان بپوش به این دلیل که غیرت واقعی از ثروت به دست نمی‌آید، بلکه از زیبایی و درخشش درونی است که مانند گل سرخ، جلوه‌گر می‌شود.
هوش مصنوعی: لباس‌هایی که من دارم، وقتی که به دست پاک‌کنندگان می‌رسد، به جای دریافت مزد، چیزی از من طلب نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: عروسان برای اینکه زیبایی خود را نشان دهند، مانند ماه و خورشید بر سر خود پوشش می‌گذارند و آینه را به دور خود می‌چرخانند تا خود را بهتر ببینند.
هوش مصنوعی: افرادی که لباس ساده و زهدپیشه‌ای به تن می‌کنند و بر زمین می‌نشینند، در واقع خود را شایسته‌ی پشیمانی میدانند.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به زیبایی و شکوه موجود در برخی اشیاء و موجودات اشاره دارد. در آن گفته می‌شود که دکمه‌ای که بر روی لباس زیبایی زده شده است، شبیه به غنچه‌ی گل نیست. این به معنای این است که نگاه کردن به زیبایی‌های ظاهری ممکن است افراد را به اشتباه بیندازد، زیرا هر دو با وجود تضاد، به نوعی در کنار هم قرار می‌گیرند و درک دقیق‌تری از زیبایی را القا می‌کنند.
هوش مصنوعی: بازار قماش برای خرید و فروش کالاهایی است که به طرز عجیبی ارزش آنها به یک اندازه است و به اصطلاح، چیزهای با کیفیت تفاوتی با یکدیگر ندارند.
هوش مصنوعی: هرچند می‌دانم که قاری هنری را در سخن خود بیان می‌کند، اما چه می‌توان گفت در مورد این مردم که خود هنر را در لباس می‌پوشند و نمایش می‌دهند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنچه باید همه داری و نداری مانند
کس نگوید مه و خورشید به رویت مانند
اتفاق است که بی مثل جهانی لیکن
قیمت حسن تو صاحب‌نظران میدانند
عکس گل‌های رخ خویش در آیینه ببین
[...]
خم زلف تو که زنجیر جنون می خوانند
ای خوش آن طایفه کاین سلسله می جنبانند
ای صبا، نرم تری روب غبار زلفش
که دران مشتی زندانی بی سامانند
عجب آمد همه را مردنم از هجر و مرا
[...]
عاشقان را که دل مرده زعشقت زنده است
تو چو جانی وهمه بی تو تن بی جانند
شود از شعله جهانسوز چراغ خورشید
گر چو شمع قمرش با تو شبی بنشانند
طوطیانی که بیاد تو دهان خوش کردند
[...]
گاه در مصطبه دردی کش رندم خوانند
گاه در خانقهم صوفی صافی دانند
تو مرانم ز در خویش و رها کن صنما
تا به هر نام که خواهند مرا می‌خوانند
باد پایان سخن کی به صفای تو رسد؟
[...]
ورق روی تو عشاق نکو می خوانند
چون رسد کار به زلفت همه در میمانند
صورنت صاحب معنی ز ملک به دانست
لیکن اهل نظرته بهتر ازین میدانند
ساعد و دست نوام بیم نمایند به نیغ
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.