این قدر آب هوس بستن به جوی دل چرا
میکنی ای دانه استعداد را باطل چرا
دل ازین منزل به جای زاد بردار و برو
کار آسانست بر خود میکنی مشکل چرا
چون دلم خون کرد منع گریه از یاری نبود
سر بریدن جای خود بستن رگ بسمل چرا
میل ابروی تو با شمشیر بازی می‌کند
تهمت خون کس نهد بر دامن قاتل چرا
جنگ با او کن که ننگ از وی نیابی در گریز
با من دیوانه می‌کاوی تو ای عاقل چرا
ترک من کردی چه گویم یارِ دشمن هم شدی؟
قدر خود را هم نمی‌دانی تو ای جاهل چرا
صدق اگر داری ز کذب مردمان آسوده باش
گر نمی‌رنجی ز حق، رنجیدن از باطل چرا
پاکی دامن کجا و تهمت آلودگی
آفتاب اندودن ای دشمن به مشت گل چرا
دامن دریا نگردد تهمت‌آلود غبار
میدهی بر باد گرد دامن ساحل چرا
قطره گر در خود نگنجد جای استبعاد نیست
این قدر کم‌ظرفی از یاران دریادل چرا
عاقلان را هوش اگر در سر نباشد دور نیست
اینقدر بیهوشی از رندان لایعقل چرا
اندر آن وادی که مجنونست این‌آوازه نیست
می‌فزایی ای جرس بار دل محمل چرا
کعبه می‌خواهی درین وادی بیابان مرگ شو
تا توان فیّاض در ره مرد در منزل چرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت محبوبی اشاره دارد که چهره‌اش چون کهربا رنگین است. شاعر از دردسرهایی که به خاطر عشق به این معشوق کشیده، شکایت می‌کند و به یاد بوی گل می‌افتد. او همچنین به تمایز میان مردم مصر و کنعان اشاره می‌کند و از قدرت جذابیت یوسف صحبت می‌کند. در انتها، اشاره‌ای به عشق و آرزوی مقام و منزلت دارد و از گوهری سخن می‌گوید که باید در مسیر زندگی به دست آورد.
هوش مصنوعی: چرا اینقدر به فکر بستن آب به جوی دل هستی، ای دانه‌ای که می‌توانی به بارور شدن برسى؟ این کار فقط باعث نابودی تو می‌شود.
هوش مصنوعی: دل از این مکان رها کن و به سفر برو، کار راحتی را برای خود دشوار میکنی، چرا؟
هوش مصنوعی: زمانی که دل من پر از غم و اندوه شد، دیگر نمی‌توانستم مانع اشک ریختن از یار شوم، زیرا در چنین حالتی جای سر بریدن و یا زخم زدن به رگ یک مجروح، یکی است.
هوش مصنوعی: ابروی تو با ظرافت و زیبایی به مانند شمشیر حرکت می‌کند و موجب تهمت و ناپاکی بر دامن قاتل می‌شود. چرا که جذابیت تو می‌تواند دل‌ها را به درد آورد و باعث افتراء و بی‌پناهی دیگران شود.
هوش مصنوعی: با او که از او در اوج ننگ و شرم نمی‌برای، نبرد کن. چرا در حالی که من دیوانه‌ام، تو به جستجوی فرار می‌روی ای عاقل؟
هوش مصنوعی: ترک من کردی، چه بگویم، حالا که حتی به دشمنم تبدیل شده‌ای؟ تو که نمی‌دانی ارزش خودت چیست، چقدر نادان هستی!
هوش مصنوعی: اگر راستگویی و از دروغ مردم ناراحت نیستی، نگران نباش. اگر از حقیقت در رنج نیستی، پس چرا از باطل رنج بکشی؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که پاکی و بی‌گناهی چگونه می‌تواند با تهمت و آلودگی درآمیخته شود. گویی دشمن به سادگی می‌خواهد با حمله به شخصیت دیگران، رنگ و لعابی به افکار خود بزند. این به نوعی بیانگر تناقضات انسان‌ها و رفتارهای ناپسند در مواجهه با حقایق است.
هوش مصنوعی: دریا به هیچ دلیلی آلوده نمی‌شود، اما چرا تو با نسیم، گرد و غبار را بر دامن ساحل می‌پاشی؟
هوش مصنوعی: اگر قطره‌ای نتواند در خود جا بگیرد، نباید این را غیرمعقول دانست. اما تعجب‌کننده است که یاران دلیر و شجاع چرا اینقدر کم‌ظرف و تنگ‌نظری از خود نشان می‌دهند.
هوش مصنوعی: اگر عاقلانی که باید هوش و درک داشته باشند، از آن بی‌بهره باشند، دور از انتظار نیست که احمق‌ها و رندان بی‌فکر، به این وضعیت دچار شوند.
هوش مصنوعی: در آن سرزمینی که مجنون در آن زندگی می‌کند، صدایی وجود ندارد. ای زنگ دل محمل، چرا این همه صدا را بلند میکنی؟
هوش مصنوعی: اگر خواهان کعبه و مقام قرب الهی هستی، باید در این بیابان مرگ خود را فدای عشق و ایمان کنی تا بتوانی از فیض و نعمت‌های خداوند در مسیر مردان خدا بهره‌مند شوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
غیر حق را میدهی ره در حریمِ دل چرا؟
می‌کِشی بر صفحهٔ هستی خطِ باطل چرا
از رباطِ تن چو بگذشتی دگر معموره نیست
زادِ راهی بر نمی‌داری ازین منزل چرا
هست چون جان، چار‌دیوارِ عناصر گو مباش
[...]
این قدر طول امل ره میدهی در دل چرا
مصحف خود را این خط میکنی باطل چرا؟
عیش دنیا احتلام خواب غفلت بیش نیست
از خیالی این قدر آلودگی ای دل چرا
از محیط آرزو بگذر نفس تا میوزد
[...]
می نشینی روز و شب با مردم غافل چرا
زندگانی حرف می سازی بنا قابل چرا
خاطر خود را به دنیا می کنی مایل چرا
غیر حق را می دهی جا در حریم دل چرا
پرتو آهی ز جیبت‌گل نکرد ای دل چرا
همچو شمع‌کشته‌بی‌نوری درین‌محفل چرا
مشت‌خون خود چوگل باید به‌روی خویش ریخت
بی‌ادب آلوده‌سازی دامن قاتل چرا
خاک صد صحرا زدی آب از عرقهای تلاش
[...]
جوهر قدسی، نهفته رخ در آب و گل چرا
مرغ روحانی، بتیغ دیو و دد بسمل چرا
قلب مومن عرش رحمن است و منزلگاه حق
خیل شیطان را بناحق ره در این منزل چرا
محفل قدس و مقام انس و مرآت شهود
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.