حرف آخر قافیه

شماره ۱: به ما هجرت چو رستم در عتابست - چو توران ملک صبرم زان خرابست

شماره ۲: نه چشم است آن که چشمانش ندیده‌ست - نه گوش است آن که صوتش ناشنیده‌ست

شماره ۳: بهشت است این زمین یا کوی یار است - که خاکش نافه مشک تتار است

شماره ۴: تو سروی آن پریرخ سرو ناز است - تو خوبی او زخوبی بی نیاز است

شماره ۵: انیس من به جز آه سحر نیست - غذای من به جز خون جگر نیست

شماره ۶: عرق بر چهره یا بر گل گلابست - و یا پروین به دور ماهتابست

شماره ۷: بیا جانا نشین با ما بگو راست - گهی کج می نهی زلفت گهی راست

شماره ۸: بت زورق نشینم در امان باد - خدایت در بلاها حفظ جان باد

شماره ۹: بتی کز ناز پا بر دل گذارد - ستم باشد که پا بر گل گذارد

شماره ۱۰: به دل گفتم مکن این قدر فریاد - که اندر خرمن صبر آتش افتاد

شماره ۱۱: سحرگاهان که شبنم بر گل افتد - ز نو شور و فغان در بلبل افتد

شماره ۱۲: به زیر ابر گیسو گردن یار - نمایان چون شفق اندر شب تار

شماره ۱۳: سحر کردم سوال از زلف دلبر - که تو خوشبوتری یا مشک عنبر

شماره ۱۴: به گل شبنم و یا خوی بر رخ یار - بود جاری که در جنات انهار

شماره ۱۵: به قد طوبا به لب کوثر به رخ حور - بدین حسن خدایی چشم بد دور

شماره ۱۶: شب عید است و هر کس با عزیزش - کند بازی به زلف مشک ریزش

شماره ۱۷: همه مه طلعتان در برج محمل - مه من کرده جا در محمل دل

شماره ۱۸: به هنگام تبسمهای جانان - شکر ریزد ز مروارید و مرجان

شماره ۱۹: لبت گاه تکلم شکر افشان - شکر زاییده گویی لعل جانان

شماره ۲۰: بهای این لب و دندان جانان - دهم ملک یمن شهر بدخشان

شماره ۲۱: به هر محفل که آن دلبر نشسته - تو گویی حور با زیور نشسته

شماره ۲۲: به عارض طره سنبل فکنده - ز سنبل سایه ای بر گل فکنده

شماره ۲۳: در اول مستم از پیمانه کردی - چو مرغی آشنا با دانه کردی

شماره ۲۴: نسیم عنبر شمیمی از کجایی - زما چین ختن یا از ختایی

شماره ۲۵: نه از من سر زد ای دلبر خطایی - نه از تو بود یارا بی وفایی

شماره ۲۶: ز دستم رفتی ای عهد جوانی - مرا شد تیره بی تو زندگانی

شماره ۲۷: چنان زارم که از فرط نزاری - نه از من ناله می آید نه زاری