|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که تنها داشتن هنر یا زیبایی کافی نیست و باید تجربه‌هایی از جمله دیدن و شنیدن نیز وجود داشته باشد. شاعر از چشم‌هایی صحبت می‌کند که زیبایی محبوب را دیده‌اند و از گوش‌هایی که صدای او را شنیده‌اند. همچنین به رنج و زحمت شب‌زنده‌داری دلبر اشاره می‌کند که نشان‌دهنده عمق احساسات و عشق اوست.
هوش مصنوعی: نه آن کسی که نمی‌تواند ببیند، واقعا چشم دارد، و نه آن که قادر به شنیدن نیست، واقعا گوش دارد.
هوش مصنوعی: از چشم‌های زیبای محبوب بپرس که شبها چگونه دچار بی‌خوابی و درد شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کُنونُ عمْرم به پاییزان رَسیده‌ست.
بهارِ نیکُویی از من رَمیده‌ست.
چنین گفت او که هرگز کس رسیده‌ست
عجب باشد گر اینجا کس ندیده‌ست
قدت بر ماهِ تابان سر کشیده ست
چنین سروِ خرامان کس ندیده ست
تعالی الله خداوندی که از خاک
چنین نازک وجودی آفریده ست
خنک دستی که از طوبایِ قدّت
[...]
دلیری کاو صف مردان بدیده‌ست
نه بازش، دیده در خواب آرمیده‌ست
که این چشمست کان رخسار دیده‌ست
که این گوش است کاوازش شنیده‌ست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.