سبکروانکه به وحشت میان جان بستند
چو ناله سوخت نفس با نگاه پیوستند
نرستهاند شرر وحشیان این کهسار
که دل ز سنگ گرفتند و بر هوا بستند
نیاز طره اوکن اگر دلی داری
که ماهیان سعادت اسیر این شستند
ز پهلوی عرق جبهه مایه است اینجا
چو جام می همه جا بیدلان تهیدستند
به سنگ کم نتوان قدر عاجزان سنجید
نگه دلیل بلندیست هرقدر پستند
درآن بساطکه منظور حسن یکتاییست
ترحم است بر آیینهای که نشکستند
حذر ز الفت دلها درین جنون محفل
که شیشههای شکستن بهانه بد مستند
نمیتوان بهکمانخانهٔ فلک آسود
کجا گذشته چه آینده تیر یک شستند
ز ساز خلق به جز هیچ هیچ نتوان یافت
خیال نیستیی هستکاینقدر هستند
چو شمع بر نفسی چند گریه کن بیدل
که سوختند و به رمز فنا نپیوستند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عواطف و احساسات عمیق انسانی در مواجهه با درد و زندگی میپردازد. شاعر به بیان وحشت و ناله های جان میپردازد و از ارتباط تنگاتنگی که میان ناراحتی و نگاه انسانی وجود دارد، سخن میگوید. او به تصویری از دلهای سنگی و خشمگین اشاره میکند که در دنیای خشونت و بیرحمی زندگی میکنند.
شاعر از دلسپردن به عشق و زیبایی سخن میگوید و در عین حال، میخواهد بر خطرات وابستگی عاطفی تأکید کند. او نگران آسیبپذیری دلها و شکنندگی روابط انسانی در فضای پر از جنون و ترحم است. در نهایت، شاعر از زوال و فنا سخن میگوید و غم از دست رفتن و عدم موجودیت را به تصویر میکشد و به خواننده توصیه میکند که با شعف و اندوه بر زندگی خود بیندیشد.
هوش مصنوعی: افرادی که به آرامش و سبکی زندگی میکنند، در دل خود ترس و وحشت دارند و این احساسات آنها را به شدت میآزارند، تا جایی که نفسشان به نالهای از درون تبدیل میشود و نگاههایشان نیز با این وضعیت هماهنگ شده است.
هوش مصنوعی: آتشهای وحشی این کوهستان خاموش نشدهاند، زیرا دلها را به سختی سنگین کرده و آنها را به آرزوهایی دوردست وصل کردهاند.
هوش مصنوعی: اگر دل عاشق و دلداری داری، باید به زیبایی و شگفتیهای زندگی توجه کنی، زیرا کسانی که به جستجوی سعادت هستند، به دست این زیباییها گرفتار میشوند.
هوش مصنوعی: از کنار عرق جبین، به اینجا میرسیم که مانند جام می، همه جا افرادی هستند که بیدل و بیچیزند.
هوش مصنوعی: برای سنجش ارزش افرادی که در موقعیتهای ضعیف قرار دارند، نمیتوان فقط به ظاهر و وضعیت ظاهری آنها تکیه کرد. در واقع، هرچه یک نفر در جایگاه پایینتری باشد، ممکن است در دل خود ویژگیها و قابلیتهای بالاتری داشته باشد که نیاز به دقت و نگاه عمیقتری دارد تا مشخص شود.
هوش مصنوعی: در محفل و جمعی که هدف اصلی آن زیبایی و یکتایی است، به نوعی دلسوزی به یک آیینه شکسته را نشان میدهد.
هوش مصنوعی: در این جمع دیوانهوار، باید از نزدیکی به دلها پرهیز کرد، زیرا شیشههای شکسته میتوانند بهانهای برای بدبختی و مشکل فراهم کنند.
هوش مصنوعی: نمیتوان به آسمان اعتماد کرد، زیرا نمیدانیم در گذشته چه اتفاقاتی افتاده و در آینده چه پیش خواهد آمد.
هوش مصنوعی: از ساز مردم هیچ چیزی غیر از هیچ نمیتوان یافت، زیرا خیال نیستی وجود دارد که اینقدر وجود دارد.
هوش مصنوعی: مثل شمع، برای مدتی اندکی بر یک نفس، گریه کن بیدل، چرا که آنها سوختند اما به راز فنا نچسبیدند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند
جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند
حریف مجلس ما خود همیشه دل میبرد
علی الخصوص که پیرایهای بر او بستند
کسان که در رمضان چنگ میشکستندی
[...]
چو زلف خویش چرا عهد یار بشکستند
چرا به تیغ جفا جان خستگان خستند
ز محنت شب هجران و اشتیاق وصال
به چشم حسرت ما راه خواب دربستند
قسم به روی چو خورشید تو که هشیاران
[...]
به هوش سیر چمن کن که شاهدان مستند
قرابه بر سر ابر بهار بشکستند
چمن پیاله کش است و صبا قدح پیمای
معاشران صبوحی ز خواب برجستند
به زیر خرقه نهان باده می خورد صوفی
[...]
ز فتنه ای دل و جانم به ناله بر دستند
که ناز و عشوه ز تاثیر صحبتش مستند
چگونه می به میان آورم در این مجلس
که باده حوصله سوز است و جمله بد مستند
کدام بزم بچیدم که تنگ حوصله گان
[...]
فسردگان که طلسم وجود نشکستند
ازین چه سود که چون کف به بحر پیوستند
ز جوش بیخبری کردهایم خود را گم
وگرنه توشهٔ ما بر میان ما بستند
چه باده شوق تو در ساغر شهیدان ریخت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.