می درفگن به جام که مست شبانه‌ایم

ما را سه‌گانه ده که درین ره یگانه‌ایم

زان جام آبگینه به رغم زمانه زود

آبی بده که تشنه به خون زمانه‌ایم

از زلف و خال، دانه و دامی بساز از آنک

ما صید عالم از پی این دام و دانه‌ایم

ار نقل و شمع نیست ز لب نقل ما بساز

ما خود چو شمع از آتش دل در میانه‌ایم

از مدح شاه و جام می لعل چاره نیست

تا پای بست گردش این جام خانه‌ایم

شه‌زاده پهلوان که همی‌گویدش جهان

مقصود کاینات تویی ما بهانه‌ایم