بط به صد پاکی برون آمد ز آب
در میان جمع با خیرالثیاب
گفت در هر دو جهان ندهد خبر
کس ز من یک پاک‌روتر پاک‌تر
کرده‌ام هر لحظه غسلی بر صواب
پس سجاده باز افکنده بر آب
همچو من بر آب چون استد یکی
نیست باقی در کراماتم شکی
زاهد مرغان منم با رای پاک
دایمم هم جامه و هم جای پاک
من نیابم در جهان بی‌آب، سود
زآن‌که زاد و بودِ من در آب بود
گرچ در دل عالمی غم داشتم
شستم از دل کاب همدم داشتم
آب در جوی منست اینجا مدام
من به خشکی چون توانم یافت کام
چون مرا با آب افتادست کار
از میان آب چون گیرم کنار
زنده از آب است دایم هرچ هست
این چنین از آب نتوان شست دست
من ره وادی کجا دانم برید
زانک با سیمرغ نتوانم پرید
آنک باشد قلهٔ آبش تمام
کی تواند یافت از سیمرغ کام
هدهدش گفت ای به آبی خوش شده
گرد جانت آب چون آتش شده
در میان آب خوش خوابت ببرد
قطرهٔ آب آمد و آبت ببرد
آب هست از بهر هر ناشسته روی
گر تو بس ناشسته رویی آب جوی
چند باشد همچو آب روشنت
روی هر ناشسته رویی دیدنت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدنِ ارتباط عمیق بین آب و پاکی است. شاعر با استفاده از نماد بط، می‌گوید که او از آب پاکیزه‌ای به دنیا آمده و در میان جمع از همین پاکی سخن می‌گوید. او بر این باور است که در دو جهان هیچ‌کس به پاکی او نمی‌رسد. شاعر با پاک نگه‌داشتن دل و جانش، به این نتایج می‌رسد که آب منبع حیات و راحتی است و میتواند غم‌ها را بشوید. او تأکید می‌کند که بدون آب، زندگی ممکن نیست و در دیالوگی با هدهد، به این نکته اشاره می‌کند که آب برای هر کسی وجود دارد و هیچ کس نمی‌تواند از آن جدا شود، حتی اگر ظاهری ناپاک داشته باشد. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که هیچ چیز نمی‌تواند به اندازهٔ آب روشنی‌بخش و حیات‌آور باشد.
هوش مصنوعی: یک بط با ظاهری بسیار پاک و تمیز از آب خارج شد و در میان مردم با لباس‌های زیبا و نیکو ظاهر گردید.
هوش مصنوعی: در هر دو جهان، هیچ‌کس از من خبر نخواهد داشت، جز شخصی که از لحاظ پاکی و صفا برتر است.
هوش مصنوعی: من هر لحظه برای خودم طهارتی انجام داده‌ام، بنابراین سجاده‌ام را بر روی آب گسترده‌ام.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس همچون من در آب باقی نمی‌ماند، در کرامات و فضائل من هیچ شکی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: من زاهدی هستم که همچون پرندگان با اندیشه‌ای پاک تا ابد در جایی پاک و دور از آلودگی زندگی میکنم. جامه و مکان من همواره تمیز و باصفاست.
هوش مصنوعی: من در این دنیا بدون آب نمیتوانم چیزی به دست بیاورم، چون من از همان آب به وجود آمده‌ام و وجودم وابسته به آن است.
هوش مصنوعی: اگرچه در دل من غم و اندوهی بود، اما از دل خودم تمام غم‌ها را پاک کردم و دوستانم را فراموش نکردم.
هوش مصنوعی: آب همیشه در جوی من جاری است، اما من در اینجا به خاطر خشکی چگونه می‌توانم به آرزویم برسم؟
هوش مصنوعی: وقتی که کار من با آب گره خورده و در حال غرق شدن هستم، چگونه می‌توانم به خشکی برسم؟
هوش مصنوعی: همه چیز در زندگی از آب تأثیر گرفته است و نمی‌توان از آب برای پاک کردن آنچه که وجود دارد، استفاده کرد.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چگونه می‌توانم به این مسیر بروم، زیرا نمیتوانم از سیمرغ فاصله بگیرم.
هوش مصنوعی: آن قله‌ای که آبش به انتها می‌رسد، کسی نمی‌تواند از سیمرغ بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: هدهد به او گفت: ای که به رنگ آبی زیبا شده‌ای، جانت مثل آتشی در حال سوختن است.
هوش مصنوعی: در آب خوشی که غرق خواب شده‌ای، ناگهان یک قطره آب می‌آید و تو را از خواب بیدار می‌کند و می‌برد.
هوش مصنوعی: آب برای شست‌وشوی صورت‌های ناپاک است، اما اگر تو خود به طرز زیادی ناپاک باشی، حتی آب جوی هم برای تو کارساز نخواهد بود.
هوش مصنوعی: چند نفر مانند آب زلال، زیبایی صورت ناهموار تو را می‌بینند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.