ای دل بیا بکوی خرابات جا کنیم
با پیر میفروش بجان اقتدا کنیم
بر آستان پیر خرابات سرنهیم
بر عهد بندگی و ارادت وفا کنیم
خود را ز قید زهد و ریایی برون بریم
باشد کزان کدورت دل را صفا کنیم
با شاهد و شراب دمی همدمی شویم
خود را به بیخودی بخدا آشنا کنیم
بعدالفنا زجیب بقا سر برآوریم
درد فراق را بوصالش دوا کنیم
باشد ز هستی تو اسیری شویم مست
یکروی شو که روی بدار البقا کنیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دعوت به ترک زهد و ریاکاری و گرایش به زندگی واقعی و شور و شوق است. شاعر از نیروی عشق و ارادت به پیر میفروش سخن می‌گوید و بر اهمیت همراهی با شراب و معشوق تأکید می‌کند. او پیشنهاد می‌کند که با رها کردن قید و بندها، دل را از کدورت‌ها پاک کنیم و به حالت بیخودی برسیم. نهایتاً، شاعر به این نتیجه می‌رسد که باید در این دنیا، با عشق و مستی، به دنبال بقا و معنای عمیق‌تری باشیم.
هوش مصنوعی: ای دل، بیایید به محیطی بی‌خیالی و خوش‌گذرانی برویم و با راهنمایی میفروش که تجربه‌اش را داریم، زندگی کنیم و از آن بهره‌مند شویم.
هوش مصنوعی: در برابر درگاه میخانه به احترام می‌نشینیم و به پیمان وفاداری و خدمتگزاری خود پایبند خواهیم ماند.
هوش مصنوعی: باید از تعهدات و ظاهرنگری‌های مذهبی فراتر برویم تا با این کار بتوانیم دل‌هایمان را از کدورت‌ها پاک کنیم و به آرامش دست یابیم.
هوش مصنوعی: با همراهی معشوق و نوشیدن شراب، دمی با هم باشیم و خود را به حالتی از بی‌خبری و غفلت ببریم تا به خدا نزدیک‌تر شویم.
هوش مصنوعی: پس از پایان حیات، در سرای باقی سر خواهیم برداشت و درد جدایی را با وصال او درمان خواهیم کرد.
هوش مصنوعی: اگر از وجود تو گرفتار شویم، مست و شیدا می‌شویم. فقط یک بار روی تو را ببینیم تا مادر زندگی‌امان را فراموش کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
تقصیرهای رفته به خدمت قضا کنیم
بی‌مغز بود سر که نهادیم پیش خلق
دیگر فروتنی به در کبریا کنیم
دارالفنا کرای مرمت نمی‌کند
[...]
آن به که روز عید به می التجا کنیم
عیش گذشته را به صبوحی ادا کنیم
با پیر می فروش برآریم خلوتی
یک چند خانقاه به شیخان رها کنیم
از صوت نای و نی بستانیم داد عید
[...]
ما خاک راه را به نظر کیمیا کنیم
صد درد دل به گوشهٔ چشمی دوا کنیم
در حبس صورتیم و چنین شاد وخرمیم
بنگر که در سراچهٔ معنی چه ها کنیم
رندان لاابالی و مستان سرخوشیم
[...]
برخیز تا زیارت ماتم‌سرا کنیم
جان را برای قطره اشکی فدا کنیم
بر مرهم مسیح بخندیم و بگذریم
هر درد را به حسرت دردی دوا کنیم
داغیم و کار ما سفر ملک سینه‌هاست
[...]
ای دل بیا که تا بخدا التجا کنیم
وین درد خویش را ز در او روا کنیم
امید بگسلیم ز بیگانگان تمام
زین پس دگر معامله با آشنا کنیم
سر در نهیم در ره او هرچه باد باد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.