بمددکاری عشقت زهوس شاید رست
عشق هر جا بدرون شد در شهوت بربست
عقل را بار ندادند بخلوتگه عشق
کی بود بار گدا را چو شهنشاه نشست
عیب رندی و هوسناکی عشاق مکن
کاین مجازیست که لابد بحقیقت پیوست
نه گمانم که در آفاق پذیرد مرهم
ناوک تیر نظر در دل هر کس بشکست
طایر بی پر و بال دل و رستن از دام
وه که جبریل باین بال از این دام نجست
هم مگر بوسه نهد ریش درون را مرهم
نمک قند لبت چون دل مجروح بخست
تو اگر زاهد خود بینی و گر عارف حق
لاجرم هیچکس از طعنه اغیار نرست
همچو پرگار بسر میدوم از هر طرفی
اختیاری چو در این دایره ام نیست بدست
نبرد منت ساقی بهمه دور حیات
هر که آشفته کشد جرعه ای از جام الست
در حرم خانه دل نور علی همچو خلیل
هر کجا نقش بتی دید سرا پا بشکست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مسایلی چون عشق، هوس و رنج‌های دل می‌پردازد. شاعر به کمک عشق به امید رستگاری اشاره می‌کند و بیان می‌کند که عشق به‌تنهایی و در کنار شهوت نمی‌تواند به حقیقت پیوندد. عقل در دنیای عشق جایی ندارد و تنها درخت حقیقت از احساسات پاک می‌روید. او از عیوب رندانه و هوسناکی عاشقان انتقاد می‌کند و می‌گوید که عشق مجازی نهایتاً به حقیقت می‌انجامد. شاعر همچنین از درد دل و وابستگی‌ها سخن می‌گوید و می‌فهماند که هیچکس نمی‌تواند از برداشت‌های دیگران در امان باشد. او در پایان بیان می‌کند که در دایره عشق، اختیار چندانی ندارد و تنها با نوشیدن از جام حقیقت می‌توان به رهایی دست یافت.
هوش مصنوعی: با کمک عشق تو، ممکن است که از هوس رهایی یابم. عشق اگر به درون انسان بیافتد، در شهوت مسلط می‌شود.
هوش مصنوعی: عقل به محفل عشق راهی نیافت، زیرا چگونه می‌توانست بار گدایی را به دوش بکشد در حالی که پادشاه در آنجا نشسته است.
هوش مصنوعی: تقصیرها و هوس‌های عاشقان را سرزنش نکن، زیرا این مسائل زودگذر و فانی هستند و در نهایت به حقیقتی عمیق و پایدار متصل خواهند شد.
هوش مصنوعی: من فکر نمی‌کنم که کسی در جهان بتواند مرهمی برای زخم‌های ناشی از تیرنگاه معشوق پیدا کند، چرا که این تیر، قلب هر کسی را می‌شکند.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نه بالی دارد و نه راهی برای پرواز، از دام رهایی نمی‌یابد. وای بر او که حتی جبرئیل نیز با این بال‌ها نتوانست از این دام بگریزد.
هوش مصنوعی: شاید اگر کسی لب‌های شیرین تو را ببوسد، ریشۀ درد و زخم‌های دل را التیام بخشد.
هوش مصنوعی: اگر خود را زاهد یا عارف می‌دانستی، باز هم از انتقادات و طعنه‌های دیگران در امان نخواهی بود.
هوش مصنوعی: مانند پرگار از هر سو می‌چرخم و میدوم، اما در این دایره که هستم، اختیاری ندارم و در دستم نیست.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به اهمیت و تأثیر مشروبات روحانی و احساساتی که از ساقی می‌گیرد اشاره می‌کند. او می‌گوید که در میانسالی، هر کس که دچار آشفتگی و پریشانی است، اگر جرعه‌ای از این جام روحانی بنوشد، می‌تواند از مشکلات و تنش‌های زندگی رهایی یابد و آرامش پیدا کند. پس این نوشیدن همچون نجاتی از دغدغه‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: در دل مؤمن، نور الهی همچون حضرت ابراهیم (خلیل) در هر جا که تصویری از بت را مشاهده کند، تمام آن بت‌ها را می‌شکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شور در شهر فکند آن بت زُنّارپرست
چون خرامان ز خرابات برون آمد مست
پردهٔ راز دریده، قدحِ می در کف
شربت کفر چشیده، عَلَم کفر به دست
شده بیرون ز در نیستی از هستی خویش
[...]
آنکه در صدر قضا تا به حکومت بنشست
چنگ بازی بمثل سینه کبکی بنخست
وانکه تا او در انصاف گشودست ز بیم
پشت ظالم بشکست و نفس فتنه ببست
دیده اکنون نتواند که کند هیچ زنا
[...]
چار چیز است خوش آمد دل خاقانی را
گر کریمی و معاشر مده این چار ز دست
مال پاشیدن و پوشیدن اسرار کسان
باده نوشیدن و بوسیدن معشوقهٔ مست
صنما بسته آنم که در این منزل تست
خبری یابم زان زلف شکسته به درست
درد و غمهای تو و عهد وفایت بر ماست
هم به جان تو که هوش و دل و جانم بر تست
دل من نیست شد و سوز تو از سینه نرفت
[...]
یار میخواره من دی قدحی باده به دست
با حریفان ز خرابات برون آمد مست
بر در صومعه بنشست و سلامی در داد
سرِ خُم را بگشاد و در غم را بربست
دل هر دیو دل از ما که بدید آن مه نو
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.