ای زگرد ماه مشگ آویخته
وی بگرد لاله عنبر پیخته
هرکجا عکس جمالت برفتاد
صورت صد یوسفست انگیخته
ای بسا دلهای جان افشان که هست
بردو زلفت سرنگون آویخته
رخت عشقت هر کجا آمد فرود
عافیت زان ناحیت بگریخته
زلف تو بر پیخت دست روزگار
دست او کس جز قدر ناپیخته
چون توان از عاشقی بگریختن
عشق با اجزای جان آمیخته
چند ازین عاشق کشی رحمی بکن
ای هزاران خون ناحق ریخته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره دارد و از دل‌باختگی عاشقانی صحبت می‌کند که تحت تأثیر چهره و زلف معشوق قرار گرفته‌اند. شاعر از درد و رنج ناشی از عشق و عواقب آن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که رحم کند و از کشتن عاشقان بیشتر خودداری کند، زیرا بی‌دلیل خون‌های زیادی ریخته شده است. در کل، این شعر ترکیبی از عشق، زیبایی، درد و درخواست بخشش را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ای کسی که از گرد ماه، مشکی به موهایش آویخته و مانند گل لاله‌ی خوشبو با عطر خاصی درخشان است.
هوش مصنوعی: هر جا که تصویر زیبایی تو به چشم می‌خورد، به تعداد بسیار دلربا در آنجا وجود دارد.
هوش مصنوعی: بسیاری از دل‌ها که به خاطر تو و زیبایی‌ات دچار سرگشتگی و شیدایی شده‌اند، همچنان با موهای تو در ارتباط هستند و از دلبستگی به تو آویخته‌اند.
هوش مصنوعی: هر کجا که لباس عشق تو بر زمین نشیند، آسایش و آرامش از آن مکان دور می‌شود.
هوش مصنوعی: زلف تو را بی‌نظم و در هم کرده، زمان به دست خود گرفته است و هیچ‌کس جز خودت نمی‌تواند با آن یکنواختی را سامان دهد.
هوش مصنوعی: وقتی که انسان بتواند از عشق فرار کند، باید بداند که عشق به طور عمیق در وجودش ریشه دوانده است.
هوش مصنوعی: ای کسی که دل‌ها را می‌شکنی و عاشقان را می‌کشی، کمی رحم کن و به خاطر هزاران خون بی‌گناهی که ریخته شده، رحمتی به دل خود بیاور.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پر بکنده، چنگ و چنگل ریخته
خاک گشته، باد خاکش بیخته
من نه ارزیزم ز کانِ انگیخته
من عزیزم از فلک بگریخته
چرخ در بالام گوهر تافته
طبع در پهنام عنبر بیخته
آسمان رنگم ولیک از روی شکل
[...]
شب شنیدستی ز روز آویخته
ماه دیدستی ز مشک انگیخته
لاله پیش روی نرگس صف زده
گرد مرجان گرد عنبر بیخته
این همه بر روی زیبا روی اوست
[...]
عشق با انسان و آن آمیخته
روح اندر خاک دان آویخته
ای غمت در جان من آویخته
نه، که خود با جان من آمیخته
یاد رویت، در نگارستان دل
صد هزاران، مهر و مه انگیخته
غمزه خونخواره ی بی آب تو
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.