حرف آخر قافیه

دیباچه: بعد از حمد و ثنای جهان آفرین و درود بر روان سید المرسلین و آله الطیبین و عترته الطاهرین صلوات الله علیهم اجمعین پوشیده نماند که رندان دیر فنا که صوفیان صومعه قد سند و صبوحی زدگان مجلس انس، و به یمن صفای محبت ایشان وبرکت نکهت انفاس این جگر ریشان غنچه دلهای خسته و عقده کارها بسته همیشه گشاه مییابد چنانکه عندلیب چمن معرفت خواجه شمس الدین محمد الحافظ الشیرازی در صفت دل این مستان صبح خیز و دست دعای این بیداران اشک ریز میفرماید: - بصفای دل رندان صبوحی زدگان

شماره ۱: ساقی قدحی که کار سازست خدا - وز رحمت خود بنده نوازست خدا

شماره ۲: ساقی نظری به بیکسان بهر خدا - مشکن بت ما بوالهوسان بهر خدا

شماره ۳: ساقی قدحی که نور بخشد همه را - پر کن که دمی حضور بخشد همه را

شماره ۴: ساقی بکرم تو میکنی یاد مرا - غیر از تو که میرسد بفریاد مرا؟

شماره ۵: ساقی می لعل قوت روح است مرا - دیدار تو خورشید صبوح است مرا

شماره ۶: ساقی قدحی که هست عالم ظلمات - جز روی تو نیست در جهان آب حیات

شماره ۷: ساقی فلک از بحر عطای تو کفی است - در کوی تو صد کعبه جان هر طرفی است

شماره ۸: ساقی نظری که دل خوش از دیدن تست - جان شاد ز خوشه چینی خرمن تست

شماره ۹: ساقی می ما ز عارض پر خوی تست - چشمت نرسد که چشمها در پی تست

شماره ۱۰: ساقی قدحی که کار عالم نفسی است - گر یک نفست فراغتی هست بسی است

شماره ۱۱: ساقی دل ما سوخته از مشتاقیست - بازآ که طبیب درد مستان ساقیست

شماره ۱۲: ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست - جنت می ساقی بود و باقی چیست

شماره ۱۳: ساقی قدحی که آنکه اینخاک سرشت - خط بر سر ما بمستی و عشق نوشت

شماره ۱۴: ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت - تاز آتش می زندگی از سر نگرفت

شماره ۱۵: ساقی دل ما که شادی از غم نشناخت - جز جام می از نعیم عالم نشناخت

شماره ۱۶: ساقی شب عیش است و مه افروخته است - می ده که فلک بکینه آموخته است

شماره ۱۷: ساقی چکنم که دل کبابم ز غمت - مدهوش تر از مست شرابم ز غمت

شماره ۱۸: ساقی دل من که دانه مهر تو کاشت - مهر تو نهفته تا ابد خواهد داشت

شماره ۱۹: ساقی ز درت نظر نخواهیم گرفت - گر هم بکشی حذر نخواهیم گرفت

شماره ۲۰: ساقی به برم گر بت یاقوت لبست - ور آب خضر بجای آب عنب است

شماره ۲۱: ساقی ز میی که لعلت او را ساقیست - دل برنکنم تا دمی از من باقیست

شماره ۲۲: ساقی می رخسار تو جان همه است - دلدار منست و دلستان همه است

شماره ۲۳: ساقی غم من بلند آوازه شدست - سر مستی من برون ز اندازه شدست

شماره ۲۴: ساقی بحیات جان کسی رهبر نیست - ور نیز به از می و ساغر نیست

شماره ۲۵: ساقی نظری که دل ز اندیشه تهیست - شیران همه رفتند و سر بیشه تهیست

شماره ۲۶: ساقی که رخش ز جام جمشید به است - مردن برهش ز عمر جاوید به است

شماره ۲۷: ساقی که لبش مفرح یاقوت است - دلرا غم او قوت و جان را قوت است

شماره ۲۸: ساقی دل من ز مرده فرسوده ترست - کو زیر زمین ز من دل آسوده ترست

شماره ۲۹: ساقی حذر از غم توام آه که نیست - صبرم ز رخت حقست آگاه که نیست

شماره ۳۰: ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت - بحرست ز خود کجا بدر خواهد رفت

شماره ۳۱: ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست - دریاب که هفته دگر خاک شدست

شماره ۳۲: ساقی می کهنه یار دیرین منست - بی دختر رز عیش نه آیین منست

شماره ۳۳: ساقی که هلاکم ز غم هجرانت - هر جا که روی دست من و دامانت

شماره ۳۴: ساقی قدحی که کار دنیا همه هیچ - این گفت و شنید و جنگ و غوغا همه هیچ

شماره ۳۵: ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد - چون ذره بلند میشدم پستم کرد

شماره ۳۶: ساقی قدحی ورنه حزین خواهم مرد - مدهوش کنم ورنه چنین خواهم مرد

شماره ۳۷: ساقی قدحی که گر بتان ناز کنند - مستان به نیاز کار خود ساز کنند

شماره ۳۸: ساقی به بهشت اگر چه راهم بدهند - خواهم می از آن چشم سیاهم بدهند

شماره ۳۹: ساقی می اگر ز ساغر جم باشد - ور درد محبت از خم غم باشد

شماره ۴۰: ساقی دل من طمع زیاری ببرید - و ز بخت امید سایه داری ببرید

شماره ۴۱: ساقی قدحی که سوز داغم نرود - تا روغن باده در چراغم نرود

شماره ۴۲: ساقی سر اگر جدا به تیغ از تو بود - خونبار دو دیده ام چو تیغ از تو بود

شماره ۴۳: ساقی قدحی که هر که بیدار بود - امید حیاتش از لب یار بود

شماره ۴۴: ساقی ز ادب مست تو گر دور بود - خونش بخورند اگر چه منصور بود

شماره ۴۵: ساقی بتو گر شویم همدم چه شود - زخم دل ما رسد بمرهم چه شود

شماره ۴۶: ساقی ز غم تو هر که مدهوش شود - خاموش بود اگر چه در جوش بود

شماره ۴۷: ساقی چو بکف جام شرابی گیرد - از بهر دل جگر کبابی گیرد

شماره ۴۸: ساقی فرح از ساغر می میباشد - عیش و طرب از نوای نی میباشد

شماره ۴۹: ساقی دو جهان کجا دمی غم ارزد - یکجا بده که ملک صد جم ارزد

شماره ۵۰: ساقی چو ستم غم نه باندازه کند - فریاد مرا بلند آوازه کند

شماره ۵۱: ساقی قدحی که جان فدای تو بود - خوش وقت کسی که خاکپای تو بود

شماره ۵۲: ساقی چه صلاح از من مجنون آید - فکر از تو مگر باز بقانون آید

شماره ۵۳: ساقی ز زمانه چند بیداد رسد - تا چند ستم بر دل ناشاد رسد

شماره ۵۴: ساقی گل بخت هر که پژمرده بود - با گرمی عیش و دل افسرده بود

شماره ۵۵: ساقی بمنت خطاب بو دست مگر - چشمت به دل کباب بو دست مگر

شماره ۵۶: ساقی می وصل ده به محنت کش هجر - تا چند نهد دل بخوش و ناخوش هجر

شماره ۵۷: ساقی که غمش ز پادشاهی خوشتر - رویش ز صفای صبحگاهی خوشتر

شماره ۵۸: ساقی دلم از تو در گداز است هنوز - امید به لطف چاره‌ساز است هنوز

شماره ۵۹: ساقی تو بغور من درویش برس - بر حال دلم ز رحمت خویش برس

شماره ۶۰: ساقی نظری که دردی از جام تو بس - ورمی نبود عارض گلفام تو بس

شماره ۶۱: ساقی ز اسیران جگر ریش بپرس - و احوال مرا از همه کس بیش بپرس

شماره ۶۲: ساقی غم این پیر کهنسال بپرس - وز خسته دلان به شکر اقبال بپرس

شماره ۶۳: ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش - حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش

شماره ۶۴: ساقی ز غم تو میگدازیم چو شمع - در آتش دل شب درازیم چو شمع

شماره ۶۵: ساقی که رسد بوصلت از یاری عقل - در خواب که بنیدت ز بیداری عقل؟

شماره ۶۶: ساقی تو بحسن صورتی خرمن گل - من خار و لیک خاری از گلشن گل

شماره ۶۷: ساقی قدحی ده بمن سوخته حال - وز من بنشان بآب می گرد ملال

شماره ۶۸: ساقی قدحی بده که از غم رستم - در فکر تو ز اندیشه عالم رستم

شماره ۶۹: ساقی قدحی که کشته جانانیم - ما مردن و زندگی از آن میدانیم

شماره ۷۰: ساقی نظری که سمت دیدار توام - خود شاهد حالی که گرفتار توام

شماره ۷۱: ساقی نظری که همدم غم ماییم - محروم ز خورشید چو شبنم ماییم

شماره ۷۲: ساقی قدحی که حلقه در گوش توایم - دل زنده بیاد چشمه نوش توایم

شماره ۷۳: ساقی قدحی که عاشق روی توام - مست خم زلف ابروی توام

شماره ۷۴: ساقی نظر از تو گر سوی باغ کنم - باغ از تف دل سیه ترا از داغ کنم

شماره ۷۵: ساقی قدحی که دل بدریا فکنم - چشمی سوی آن نرگس شهلا فکنم

شماره ۷۶: ساقی ز شراب عشق ما بیخبریم - ورنه چه حد ماست که نام تو بریم

شماره ۷۷: ساقی سخن از توبه پنهان نکنیم - مستیم و نظر بباغ رضوان نکنیم

شماره ۷۸: ساقی قدحی که من ببستان نروم - بی روی تو در روضه رضوان نروم

شماره ۷۹: ساقی نظری بمن کن از لطف عمیم - جان من از این امید و بیم است دو نیم

شماره ۸۰: ساقی ز غم تو تا کی از دست شوم - تا چند ز پا مال ستم پست شوم

شماره ۸۱: ساقی قدحی که از غم دل پیرم - بی می چو چراغ صبحدم میمیرم

شماره ۸۲: ساقی تو مرا سوخته یی من چکنم - با شعله من سوخته خرمن چکنم

شماره ۸۳: ساقی نظری که جز ترا بنده نیم - جز پیش تو در سجده سرافکنده نیم

شماره ۸۴: ساقی نظری کز همه دلسوز تریم - وز ذره به مهر حسرت اندوز تریم

شماره ۸۵: ساقی نظری که مستم و شیدا هم - دنیا بدو جو پیش من و عقباهم

شماره ۸۶: ساقی تو بمستیی گواه دل من - کان دم که ز خود رود دل غافل من

شماره ۸۷: ساقی قدحی ده و دل از غم برهان - جان را ز خیال هر دو عالم برهان

شماره ۸۸: ساقی نظری بعاشق محزون کن - رحمی بدل شکسته پر خون کن

شماره ۸۹: ساقی قدحی که مست آگاهم من - بیگانه ز خویش و با تو همراهم من

شماره ۹۰: ساقی غم دل کجا خورد جان حزین - می ده که بریده ام دل از خلد برین

شماره ۹۱: ساقی دل من سوخت نظر با من کن - چشمی فکن و گلخن من گلشن کن

شماره ۹۲: ساقی هم زخم طعنه شد مستی من - در خاک فرو رفت دل از پستی من

شماره ۹۳: ساقی نظر لطف دل آرای تو کو؟ - جام می وصل عشرت افزای تو کو؟

شماره ۹۴: ساقی اگرت ستم مرادست بگو - ور باده به جام عدل و دادست بگو

شماره ۹۵: ساقی چو مرا عشق تو داغی داده - از عیش دو عالمم فراغی داده

شماره ۹۶: ساقی چو خوش آن نفس که زارم بکشی - جان بخشی و باز شمع وارم بکشی

شماره ۹۷: ای ساقی جان و سرو آزاد کسی - چونست که هرگز نکنی یاد کسی

شماره ۹۸: ساقی قدحی که میکند غم ستمی - از دل بنشان بآب می گرد غمی

شماره ۹۹: ساقی قدحی که هست عالم نفسی - وین یکنفس آن به که شود صرف کسی

شماره ۱۰۰: ساقی نظری به بینوانیی باری - گر باده نمیدهی صلایی باری

شماره ۱۰۱: ساقی قدحی که بیکسان را تو کسی - گر درد بسی بود دوا هم تو بسی