عزیزی گفت با من دوش کای سلطان سوداگر

چرا با این قدر سامان به جنت متهم باشد

چو ماهی می کند جمع درم اما نمیداند

که صید ماهیی جایز بود کانرا درم باشد

بدو گفتم کریمش گرچه نتوان گفت البته

ولی اطلاق جنت هم به یک معنی ستم باشد

خیس مطلقش گفتن نشاید زانکه گر او را

بود با لذات بخلی بالغرض گاهی کرم باشد

به مردم میرسد فیضش ولی چون گریه شادی

پس از عمری که واقع می‌شود بسیار کم باشد