ز گوینده پرسید خواننده مرد

کزین پس جهانجوی بهمن چه کرد

بدو مردِ گویا سخن برگشاد

که از باستان بودش این گفته یاد

که چون دل ز مهر کتایون بشست

[...]

فرامرز را چون رسید آگهی

رخ لعل او شد به رنگ بهی

در آمد به نزدیک دستان سام

چنین گفت کای باب فرخنده نام

ببینی که این بهمن دیو زاد

[...]

سر نامه از نزد دستان سام

سوی نامور شاه با نام و کام

سرِ ز دستان به فرمان اوی

بماناد تا جاودان نام اوی

بدان شهریارا که این روزگار

[...]

به پاسخ چنین گفت کای گرگ پیر

ترا گفت یزدان که هرگز ممیر؟

برآمد ترا سالیان هشتصد

به گیتی فراوانت کردار بد

کنون گاه آنست گَردی هلاک

[...]

و زانجا بشد بهمن سرفراز

به لشکرگهِ خویشتن رفت باز

پشوتن که او را سپهدار بود

طلایه برون کرد و هشیار بود

نیارست خفتن کس از بیم زال

[...]

سپهبد پشوتن که دستور بود

از آسایش او روز و شب دور بود

روان شد سپاه از پسش فوج فوج

چو دریا که از باد خیزد به موج

چو آگاهی از وی به دستان رسید

[...]

یکی نامه کرد آنگهی شهریار

به گُردان پر از رنگ بوی و نگار

سَرِ نامه از شاه گیتی‌نمای

به نزدیک گردان کشورگشای

همان باشد اکنون شما را درست

[...]

به بهمن یکی پاسخ نامه کرد

که ای شاه با فرّ و با دار و برد

تو شاهی و ما بندگان تو شاه

نداریم جز رای و راهت نگاه

تو فردا که گُردان کشیدند صف

[...]

چو بهمن چنان دید هم در زمان

نشست از بَرِ باد پای دمان

بیاراست خود را چو شاهان پیش

همی رفت با نامداران خویش

چو سقلاب روم و چو خاقان چین

[...]

چنین بود رزم نخست و دوم

ازین پس بگوییم رزم سیوم

چهارم ز هر سه شگفتی‌ترست

بسا رنج کاندر چهارم درست

شنیدم که بهمن چو در بلخ شد

[...]

به سلمان چو فرزانه پیغام کرد

که با او ترا کرد باید نبرد

همانگه بیامد شه بربری

به زیرش یکی ادهم لاغری

همان نیزه‌اش باز بسته سه جای

[...]

جهان بود چون بیشه‌ای پر زنی

روان گشته از هر تنی خون و خوی

بماندند زان‌سان سه روز و سه شب

نزد هیچکس تشنه بر آب لب

به روز چهارم گَهِ نیمروز

[...]

وزان روی زال و فرامرز و سام

برفتند با شادی و ناز و کام

به راهش نشستند در نیمروز

به شب خوردن و روز نخجیر بوز

ز رزم سیوم در گذشتیم نیز

[...]

سَرِ ماه برخاست آواز نای

نخستین پشوتن روان شد ز جای

درفش از پس پشت و پنجه هزار

گزیده سواران خنجرگذار

پس از وی جهاندیده سقلاب روم

[...]

هم امشب بدادی تو این کام کن

چنانم کجا زنده شد سام من

سر از خاک برداشت و شد پیشتر

چو آشفته شیری به نخجیر تر

نگه کرد مردم بدان تیرگی

[...]

وزان روی بهمن همی کرد رای

سپیده دم آورد بر اسب پای

سپه را شکار آمد از چپ و راست

برانگیخت هر کس بر آن سو که خواست

پراکنده شد لشکر از شهریار

[...]

بدان شادکامی سه روز و سه شب

سپه را ز خنده نیاسود لب

همه خوردن و رامش و نای بود

همه یاد شاه دلارای بود

چهارم چو برخاست و آمد به باغ

[...]

سر نامه از زال بسیار سال

که گردون ورا کرد بی پر و بال

از او چرخ بستَد همه فَرّ و زور

شد از گشت گردون ورا تیره هور

به نزد نبیره فرامرز گو

[...]

چو پوینده از پیش دستان برفت

شتابید نزد فرامرز تفت

ازو نامه بستد فرامرز راد

بخواند و ببوسید و بر سر نهاد

ز دیده ببارید خونابه چند

[...]

سر نامه نام توانا خدای

جهاندار نیرو ده رهنمای

خداوند پیروزی و نام و کام

رساننده او بندگان را به کام

ازو آفرین باد بر زال زر

[...]