... ز بسکه خون جهانی بریخت دوری او

کجاست کز غم هجرش فغان و ماتم نیست

در آفتاب رخش کم ز ذره یی اهلی است ...

... آمد شب و آسوده خوابند جهانی

فریاد و فغان سگ شبگرد همان است

من زنده و تو سوخته یی مدعیان را ...

... خلق را در حق من چشم وفاداری ازوست

ایکه دستم بدهان می نهی از باب فغان

بر دل چاک نهم دست که این زاری ازوست ...

... بحسن دلبر من پادشاه ایشانست

شب از فغان دل همسایگان کباب کنم

بلای من همه از دود آه ایشانست ...

... شاید که دل کوه بفریاد در آید

امروز که اهلی ز غم عشق فغان کرد

رسید یار و دلم بی قرار خواهد کرد

فغان که گریه مرا شرمسار خواهد کرد

باعتقاد قدم نه چو کوهکن در عشق ...

... که یوسف دل مسکین اسیر چه تا چند

دلا چو نشود آن بت فغان و زاری تو

ز شوق اینهمه فریاد و آه و وه تاچند ...

خلق از سگت نه از بد دشمن فغان کنند

دشمن چه سگ بود گله از دوستان کنند ...

... مردم خیال بوسه و آغوش میکنند

آه و فغان بر آرم از این سنگدل بتان

زین جورها که با من خاموش میکنند ...

... حدیث آتش انگیز تو ای شیرین دهن گویند

فغان بلبلان اهلی نه بیوجهی بود گویا

که شرح داغ من گلها بمرغان چمن گویند

... که ناتوان تو در خانه آنچه بود آورد

فغان که مطرب مجلس ز نشتر مضراب

خراش در رگ و جان از خروش عود آورد ...

... که همچو غنچه ز شوقش هزار دل خون شد

فغان که دمبدم آن نازپیشه چون مه نو

بحسن روز فزون ناز حسنش افزون شد ...

... که سر بلند نشد هرکه تن به پستی داد

فغان من چه عجب زان دهان که پیدا نیست

ز نیستی است فغان کس نزد ز هستی داد

خدا پرستی اهلی کنون چه سود دهد ...

... صد خانه بفریاد شب از من که درین کوی

تا چند فغان این سگ شبگرد برآرد

خامست دل صومعه پرورد و خوش آن دل ...

... مرد از غم یوسف چو زلیخا نزند آه

افغان ز محبت دل نامرد برآرد

مشکل که نسوزد دل آزاده اهلی ...

... باشد از سیل فنا نام و نشانم نرود

او که رنجد ز فغان گو لبم از خاتم لعل

مهر کن تا بفلک آه و فغانم نرود

اهلی آن سرو روان مونس جان است مرا ...

... قصه از حد گذشت و کار از صبر

اهلی القصه در فغان آمد

... نا آشنای من کو نا دیده کرد دیده

گر بشنود فغانم هم ناشنیده داند

گستاخ پا نهادن نتوان بخاک کویت ...

... چه غم از هلاک باشد اگر این هوس برآید

تو گرم نه دل خراشی نکنم فغان و ناله

به خراش زخمی افغان زدل جرس برآید

ببلند همتی جو بر شاخ وصل اهلی ...

... نخیزد سبزه زین وادی وگر خیزد زبون خیزد

نباشد خوش فغان و گریه بی جایگه لیکن

چه درمان چون مرا اینها ز زخم اندرون خیزد ...

... که ناوکی نه به قصد شکار من بگشود

فغان که گوشه چشمی بمن ز ناز نکرد

بتی که نرگس او در کنار من بگشود ...