... برق و رعدی گر هوس داری نفس را دم دهم

بند از پای فغان و ناله دل وا کنم

هرچه خواهی میتوانم خویش را گر آنچنان ...

... گشادم ره طبع و بستم خرد

فغان از گشاد من و بست من

مگر حق گشاید دری فیض را ...

... در روز حشر چون ز عمل جستجو کنند

گویم بآه رفت و فغان روزگار من

غم از دلم دمار بر آورد و آن نگار ...

... ندارد در دلش تاثیر فریاد

فغانم بی اثر شد چون کنم چون

چسان امید بهبودی توان داشت ...

... برهش سلاح داران همه جابجا نشسته

بتو چون رسد فغانم چو پر از صداست کویت

ز فغان داد خواهان که براهها نشسته

همه رنج و محنت و غم همه درد و سوز و ماتم ...

... چو ملک چو حور بینی بدر دعا نشسته

چو ز دست فیض آید به جز از فغان و ناله

چکنم بغیر زاری من در بلا نشسته

... دلم را که با زاری و استغفار افتاده

ندارم آب و تاب و زاری و برگ فغان کردن

زبان و دیده هم چون من بحال زار افتاده ...

... عاقلان را کار دنیا کرده یار

عاشقانرا در فغان افکنده ای

در دل من شوق خود جا داده ای ...

... از در و گوهر آن بحر گرفتم مشتی

دل چو دید آن به فغان آمد و زدنا می ‏کرد

تشنه‏ تر شد دل و جان در طلب شاه زمان ...

... که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد

فغان که در طلبش عمر رفت و یک ساعت

ز وصل دلکش او خواستیم کام و نشد ...

نفس برآید و مقصود بر نمی ‏آید

فغان که بخت من از خواب بر نمی‏ آید

کسی ز مهدی هادی نشان نمی ‏بخشد ...

... سرآمد عمر من بی‏ حضرت تو

فغان از این تطاول آه از این زجر

من از شوقت نخواهم گشت فاتر ...

... عقده در بند کمر ترکش جوزا فکنم‏

شور و غوغا و فغان در ملکوت اندازم

غلغل ولوله در گنبد مینا فکنم‏ ...

خباز کزو بود فغانم

زان حسن برشته سوخت جانم ...

... دل در بر و من ز حیرت او

هر لحظه کنم فغان که کوکو

دارم چشمی به روی جانان ...

... چون شعله بود بزیر آن دیگ

دل را افزود از فغان درد

این آش نگشت از نفس سرد

... صد محشر نقد گشته بیخرج

در مفرده ی فغان من درج

از ناله ی دل خراب مشتاق ...

... رسواترست نالة لب بستگان بیم

ما را خمش مکن که فغان می کنیم ما

طفل سرشک بر مژه فریاد می کند ...

... چه آتش است که تا آب و خاک آدم سوخت

فغان که عاشق از اهل هوس نشد ممتاز

که عشوة تو بد و نیک جمله درهم سوخت ...

... ز بلبلی که به او بلبلی همآوازست

اگرچه بلبل آمل فغان کند فیاض

ولی نه همنفس عندلیب شیرازست

... به بزم دوست مرا ناله شادیانة اوست

بلی فغان نی از بهر دیگران سازست

ز هر چه غیر تو عمریست بی نیاز شدیم ...

... ز زخم های تن خسته خون دل همه رفت

فغان که تیغ تو آب مرا به جو نگذاشت

هزار مطلب سرگشته در کشاکش بود ...