گم کنم در راه حی از گریه گفتم پی در آب

چشم تا برهم زدم یکباره گم شد حی در آب

محمل از رفتار ماند، ای آه مشعل بر فروز

تا ببینم ناقه از اشک که دارد پی در آب

دور کن دور از دلم دست آستین از دیده ام

تا نسوزی هان در آتش تا نیفتی هی در آب

گر به ظلمت شد خضریامن به دیر اندر چه عیب

نقش خود دیدیم هر یک من در آتش وی در آب

من نه مرد مسجدهم زاهد، نه مرد میکده

زیست در آتش کجا ماهی، سمندر کی در آب

بیندم هر که این تن لاغر میان آه و اشک

رفته گوید مو در آتش رسته گوید نی در آب

آنچه من دیدم ز آه و اشک خود یغما ندید

نوح و ابراهیم هرگز، نی در آتش نی در آب