اندرین مرغزار کشت و درود

تیره و خیره چند خواهی بود؟

چند خواهی بناز در برداشت

دل اتش پرست دود اندود؟

روز و شب خون خود همی ریزی

[...]

ای کریمی که با لطافت تو

باغ را برگ یاسمن نبود

چو تو در راستی و ازادی

قامت سرو در چمن نبود

تا بلفظ تو در نیاویزد

[...]

سرورا عرضها نمی باید

که به دست سخن بسوده شود

شعر آیینه ییست کاندر وی

صورت حالها نموده شود

هر کجا تخم مردمی کارند

[...]

ای بزرگی که خدمت تو کند

هرکه پیوند جان و تن خواهد

گر جلال تو کسوتی پوشد

مهر را گوی پیرهن خواهد

ور ضمیر تو شمعی افزود

[...]

هر کرا رسم و عادت آن باشد

که همه ساله گیرد و ندهد

وعده یی گر دهد ترا در عمر

اندر آن غصّه میرد و ندهد

از بخیلان بخیل تر که بود

[...]

مدحتی گفتمت که چون زیور

در همه مجمعی کنند پدید

خلعتی دادیم که چون عورت

از همه کس ببایدم پوشید

نیم مستست چشم دلبر من

خوابش از هیچگونه می ناید

چشم دارم که تو بحکم کرم

زان شرابی که جان بیفزاید

چشم او را به خواب بسته کنی

[...]

سروریش تو هر دو زحمت ماست

در وجودش اثر نمی باید

ور ضرورت بود ز هر دو یکی

ریش بگذار سر نمی باید

چه کنی ریش خویشتن تاتا؟

[...]

کاه وجو خواستم ز تو من خر

زانکه این هر دو بد مرا در خور

چون ندادی بران مزیدی نیست

جو فدای تو باد وکه بر سر

دوش با طبع خویشتن گفتم

که چه داری؟ بیار شعری تر

گفت من همچو سنگ خشک شدم

در من از نم نماند هیچ اثر

گر تو بسیار سر زنی بر سنگ

[...]

منم ان چرب دست شیرین کار

کاب طبع مراست آتش بار

صورتم آشیانۀ معنی

فکرتم کنج خانه اسرار

حرکاتم چو گام عمر سبک

[...]

ای ترا کرده لطف حق مخصوص

به بزرگیّ و مال و جاه و یسار

از دعاگو نصیحتی بشنو

تا ترا بندگی کنند احرار

تا توانی ز بهر دشمن و دوست

[...]

گفته بودی مرا که چیزی گوی

که نبایدت کرد استغفار

هر چه گفتم من از مدیح و غزل

بعضی از وی دروغ بد ناچار

همچو تو اختیار از آن کردم

[...]

ای کریم جهان، خبر داری؟

که شدم ز انتظار تو بیمار

منفعل شد مزاج طبعم از آنک

شربت صبر می خورد بسیار

بس که می گردد از قرار هجو

[...]

خسروا نکته یی ز من بشنو

تا تو باشی ز ملک برخوردار

مملکت راست چون ترازوییست

دایم از عدل خود معیّر دار

یک سرش آهنست و یکسر زر

[...]

سر فرازا چرا رها کردی

رسم و آیین سروران دگر؟

نه هر آنکس که چاکریّ تو یافت

رفت در خون چاکران دگر؟

بر فلک گرچه ماه و خورشیدند

[...]

دختران سخن که دارمشان

در نهان خانۀ دماغ بزور

از طریق مثل به چشم خرد

نور بینائیست و دیدۀ کور

گر برمشان بنزد این مردم

[...]

ای نکرده بعهد خویش از بخل

شکم یک گرسنه از نان سیر

زین تغابن که نان همی خاید

بینمت سال و مه ز دندان سیر

هر گرسنه که از تو نان طلبد

[...]

تا توانی به صید دلها کوش

زانکه دلها ترا کنند دلیر

مرد دلدار نیست جز دلجوی

زانکه دلجوئیست عادت شیر

هر که با او بود دل مردم

[...]

صدر مطلق کمال دین که چو تو

در جهان نیست داهی و گربز

چند داری مرا براه امید

مانده در انتظار مستوفز

هر حسابی که کردم از کرمت

[...]