قامت دلجوی او سرو گلستان کیست؟!
عارض تابان او شمع شبستان کیست؟!
گر نبود تیر او سوی منش دم به دم
بر دل مجروح من ناوک پیکان کیست؟!
باد صبا می‌برد قافله بر قافله
سلسله مشک را زلف پریشان کیست؟!
خنده به گل می‌زند وقت تماشا به باغ
غنچه لعل لبش از چمنستان کیست؟!
دوش به خاک درش ناله زدم همچو نی
هیچ نگفت آن صنم یک قلم افغان کیست!
گر نه به دشت جنون راهنورد توام
این همه در پای من خار مغیلان کیست؟!
پیر شدم از غمش خط براتم نداد
سبزه خضر لبش از خط ریحان کیست؟!
رشک برد از حسد طوطی هندوستان
طغرل شیرین‌سخن از شکرستان کیست؟!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌ها و جذابیت‌های محبوب شاعر می‌پردازد. شاعر با استفاده از تشبیهات و تصاویر طبیعی، به زندگی و جذابیت‌های محبوب خود اشاره میکند. او از زیبایی‌چهره محبوب، زلف‌های پریشان و لبان لعل‌گون سخن می‌گوید و همچنین به عمق درد و عاطفه‌اش اشاره میکند که ناشی از عشق و longing (دلتنگی) است. در نهایت، شاعر ابراز میکند که گذر زمان و غم عشق او را پیر کرده و سؤالاتی درباره ماهیت محبوب و احساساتش مطرح میکند. این شعر تماماً حاکی از عشق و زیبایی‌های آن است.
هوش مصنوعی: زبان حال این شعر به زیبایی و مشکلات عشق اشاره دارد. شاعر می‌پرسد که چه کسی می‌تواند به زیبایی و جذابیت دختری که مانند درخت سرو در باغ گلستان است، ببالد؟ و اینکه چه کسی می‌تواند با تابش و درخشش چهره او مانند شمعی در شب، خود را مقایسه کند؟ این ابیات به تأثیر زیبایی و جذابیت او بر دل و جان عاشق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: اگر تیر عشق او به من نمی‌رسید، پس این پیکان دردناک بر دل مجروح من از کجا آمده است؟
هوش مصنوعی: باد صبا قافله‌ای از عطر و خوشبویی را حمل میکند. اما در این میان، زلف‌های پریشان چه کسی توجه را جلب کرده است؟
هوش مصنوعی: وقتی که به باغ نگاه می‌کنیم، خنده بر لبان گل می‌نشیند و غنچه‌ای که مثل لبی سرخ است، به زیبایی چمنستان اشاره میکند. پرسشی وجود دارد که این غنچه از چه کسی است؟
هوش مصنوعی: شب گذشته به درگاهش ناله و فریاد زدم، مثل نی که آواز غمگینی می‌خواند. اما آن معشوق هیچ جوابی نداد و فقط سکوت کرد.
هوش مصنوعی: اگر به دشت جنون نروی، پس چرا این همه مشکلات و موانع در جلوی من قرار دارد؟
هوش مصنوعی: من به خاطر غم او پیر شدم، ولی هیچ نشانه‌ای از او برای من ننوشته است. این که سبزه و خرم لب او به چه کسی مربوط می‌شود؟
هوش مصنوعی: طوطی هندوستان به خاطر زیبایی و شیرینی سخنان طغرل، حسد می‌برد. این بیان نشان‌دهنده‌ی مقام و زیبایی خاص طغرل است که دیگران را به حسادت وامی‌دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنک چنان می‌رود ای عجب او جان کیست
سخت روان می‌رود سرو خرامان کیست
حلقه آن جعد او سلسله پای کیست
زلف چلیپا و شش آفت ایمان کیست
در دل ما صورتیست ای عجب آن نقش کیست
[...]
موج جنون می‌زند، اشک پریشان کیست
ناله به دل می‌خلد بسمل مژگان کیست
پای روان وداع، راه به کوی که برد
دست به دل بسته‌ام، محرم دامان کیست
یاد خرام توام، می‌برد از خویشتن
[...]
تیغ بکف میرسد شاهد غضبان کیست
تشنه خونست یار خون بسر خوان کیست
غارت دل میکند غمزه فتان دوست
کفر سر زلف او رهزن ایمان کیست
آتش طور است این مایه نور است این
[...]
سرخط مشق جنون زلف پریشان کیست؟!
سرمه بخت سیه نرگس فتان کیست؟!
گر نه خدنگ تو را سینه من شد هدف
بر دل مجروح من ناوک پیکان کیست؟!
ضبط عنان نفس بس که مرا مشکل است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.