هرکه را باشد چو من گر شوخ سیمین‌غبغبش
در جهان نبود به غیر از شادکامی مشربش!
عاقبت هرکس که دل بستست اندر زلف او
حل شود از عقده‌های این معما مطلبش
می‌رسد آخر به وصل دولت لیلی‌وَشان
عاشقی را گر بود مجنون شریک مکتبش
تا دم روز قیامت صد عقیق اندر یمن
خون حسرت می‌خورد از سرخی لعل لبش
می‌نماید چشم ما را چون هلال روز عید
هرکجا باشد نشان لعل پای مرکبش
وعده یک بوسه مشروط به جانم کرده بود
نسخ تعلیق است گویا خط ریحان لبش
ماه در عقرب بود منحوس در نزد حکیم
ای خوش آن روزی که باشد ماه اندر عقربش!
چون سگان نالید طغرل بر درش تا صبحدم
نآمدش رحمی به دل از ناله نیم‌شبش!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق و زیبایی معشوقش اشاره می‌کند و می‌گوید که کسی که مانند او دل به زیبایی‌های معشوق می‌بندد، جز سعادت و خوشبختی نصیبی نخواهد داشت. او از تعبیر زلف معشوق به عنوان یک معما یاد می‌کند که سرانجام عاشق به وصال محبوب خود خواهد رسید. شاعر همچنین به دلتنگی و اشتیاقی که در دل برای معشوق دارد، اشاره می‌کند و از امید به روزی می‌گوید که عشق به fruition برسد. در انتها، به ناله‌ها و دلتنگی‌هایی که در شب‌های بی‌خوابی برای معشوق می‌کشد، اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که این عشق چقدر او را تحت تأثیر قرار داده است.
هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من باشد و با زیبایی خاصی خوش‌رو و خوش‌مشرب باشد، در این دنیا جز شادکامی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: در نهایت، هر کسی که به زیبایی او علاقه‌مند شود، دچار مشکلات و سردرگمی‌هایی خواهد شد که حل این معما به درک او بستگی دارد.
هوش مصنوعی: بالاخره، در نهایت، عشق و وصال به کسی می‌رسد که لیلی را دوست دارد. اگر مجنون هم در این مسیر همدردی کند و همراه او باشد.
هوش مصنوعی: تا روز قیامت، عقیق‌های بسیاری در یمن به خاطر رنگ سرخ لب‌های او، به حال حسرت اشک می‌ریزند.
هوش مصنوعی: چشم ما به رنگ هلال روز عید می‌ماند و هر جا که نمایی از دندان‌های زیبای او باشد، توجه ما را جلب می‌کند.
هوش مصنوعی: او وعده داده بود که اگر جانم را بدهم، یک بوسه به من می‌دهد، اما حالا به نظر می‌رسد که آن وعده نادیده گرفته شده است، مثل اینکه نوشته‌ای بر روی لب‌های معطرش وجود دارد که نشان می‌دهد این بوسه هرگز به حقیقت نخواهد پیوست.
هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که ماه در برج عقرب قرار دارد، برخی حکما آن را شگون بدی می‌دانند. اما خوشا به روزی که آن ماه و موقعیت در نظر آنان به خوبی بدل شود.
هوش مصنوعی: طغرل به دلیل صدای ناله و شکنجهٔ سگان در مقابل در خانه‌اش، تا صبح هیچ رحم و شفقتی از دلش احساس نکرد و به ناله‌های نیمه‌شبشان توجهی نکرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بامدادان شاه خود را دیده‌ام بر مرکبش
مشک پاشان از دور زلف و بوسه باران از لبش
صد هزاران جسم و جان افشان و حیران از قفاش
از برای بوسه چیدن گرد سایهٔ مرکبش
خنجری در دست و «من یرغب» کنان عیاروار
[...]
رنگ می بازد زنام بوسه یاقوت لبش
ازاشارت آب می گردد هلال غبغبش
ازگریبان حیات جاودان سر برزند
چون قبا هرکس که درآغوش گیرد یک شبش
عاشقان بیدهن را زهره گفتار نیست
[...]
نی نواز امرد که باشد آه و افغان مشربش
می شود در ناله نی را نارسانده بر لبش
چون به خاک افتاد از زین جسم پر تاب و تبش
در خیام آمد ز میدان مرکب بی‌صاحبش
الظلیمه الظلیمه صیحه زن ورد لبش
از حرم اهل حرم یک سر بدور مرکبش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.