سرچشمهٔ عرفان بود الحق دل سودائی

میرست گل حکمت ز آب و گل سودائی

انوار سهیلی را شد نازم وزین عالم

تحصیل چنین نامی شد حاصل سودائی

حق خواست نماید طی این راه سعادت را

[...]

اوستاد سخن سرا غمگین

آنکه داد سخن سرائی داد

نور الله مضجعه عمری

زیست چون سرو در جهان آزاد

پای بند عجوز دهر نشد

[...]

جعفر آن کز بادهٔ وصل خدا سرشار شد

نور بود و از ریاضت مطلع الانوار شد

با وفا فرزند دلبند وفا سلطان فقر

کز وفای عهد نائل بر وصال یار شد

روز تاسوعا ز حق بشنید‌ام ر ارجعی

[...]

آه کز رحلت ناصر علی آن لمعهٔ نور

روز اخوان صفا گشت چو شام دیجور

زیست عمری همه با یاد خدا ذکر علی

رفت و شد با علی و‌ آل‌گرامی محشور

بخدا غیر علی هیچ نبودش مقصود

[...]

مشفق آنکو با ولای هشت و چار

از ازل آب و گلش بودی عجین

در مدیح و در مراثی ز اهل بیت

نظم او زد طعنه بر در ثمین

ماند از او باقیات الصالحات

[...]

خانقاه و مدفن پیر اجل سید خلیل

شد ز نو تعمیر از اقدام مردان جلیل

اهتمام شاه مونس خضر راه فقر گشت

در ره خیری چنین بس خیرخواهانرا دلیل

حضرت مولا بداردشان دو گیتی سرفراز

[...]

این بارگه که مدفن مظلوم نینواست

برتر هزار مرتبه از عرش کبریاست

خون خدا و کشتهٔ راه خدا حسین

کورا خدا ز مرتبت و جاه خونبهاست

پوشیده چشم ز اکبر و اصغر براه دوست

[...]

شیخ اسمعیل تاج الواعظین آنکسکه بود

بلبل آسا نغمه زن یکعمر در بستان دوست

عشق بی پایان اوبا دوست محکم بود و شد

شامل او در دو عالم لطف بی‌پایان دوست

نازم آن ثابت قدم عاشق که تیغ مرگ هم

[...]

باقر عالی مقام سید‌ امجد

زادهٔ هادی ستوده پیر دل آگاه

نزد پدر رفت و سال رحلت او را

یافت مطابق صغیر باغفر الله

باقر کامل وفا آنکه به عشق علی

قلب منور نمود آینه سان صیقلی

رحمت حق شاملش چون بهمه عمر بود

گاه به ذکر خفی گاه بذکر جلی

عادت نفسش ورع ورد زبانش خدا

[...]

دوش در خانقه ز درویشی

بگرفتم سراغ انشائی

گفت ای یادهٔ تجلی پیر

دوش پر شد ایاغ انشائی

گشت تا صبح حشر زیر لحد

[...]

شکر کز لطف خدای احد بنده نواز

این بنا روی به انجام نهاد از آغاز

مسجد جامعی از پاکدلان شد تاسیس

که بیارند نیاز و بگذارند نماز

کرد بس همت خود صرف در اینطرفه بنا

[...]

سید عالی نسب آن حامد محمود نام

کز عبادت گشت نائل رحمت معبود را

رفت مسعود آنچنان کامد سعید از بطن‌ام

اختر فیروز بین و طالع مسعود را

هفدهم روز از ربیع و عید مولود نبی

[...]

سیه چرده حاجی بشیر آنکه بود

دلش از ریاضت سفید و منیر

نه جز ذکر محبوبش اندر زبان

نه جز یاد مولایش اندر ضمیر

همش خوی نیک و همش خلق خوش

[...]

زهی آزاد آن مرد هنرور

که خود نخل سعادت را بود بر

بکاری کرد سعی و داد انجام

که بهر هرکس آن نبود میسر

ز چندین رشته سادات مکرم

[...]

آنکه این مسجد زیمن همتش بر پا بود

تا قیامت آستانش قبلهٔ دلها بود

زین بنا باشد صفای باطن بانی پدید

باطن جنت بلی از ظاهرش پیدا بود

کرده آباد اینجهان و آن جهان را زین بنآ

[...]

دو لفظ بی‌جا معمول خلق در هر جاست

از آندو لفظ یکی خود من است و دیگر ماست

از این دو لفظ تهی عالمی پر است عجب

چو سهو یا چو غلط یا چه خبط یا چه خطاست

ندانم این من و ماباقی است است روی چه اصل

[...]

رفت از کفم مصاحب با جان برابری

دانا دلی لطیفه سرائی سخنوری

میگیریم از فشار غم اندوز عقده‌ئی

میسوزم از شرار جگر سوز آذری

مستغرق است زورق صبرم ببحر غم

[...]

حجه آن حجه شریعت ودین

که مؤبد شد از خدای علیم

آن وجد یگانه کز مثلش

مادر روزگار مانده عقیم

ساخت او بهر طالبان علوم

[...]

ساخت ستاری این عبادتگاه

بافت الحق حیات بعد از موت

داعی حق در آن همی خواند

خلق را سوی حق به اعلی صوت

با ندا گو صغیر تاریخش

[...]