|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به شب گذشته و تجربیات معنوی خود در خانقاه اشاره می‌کند. او از درویشی که به او الهام بخشیده یاد می‌کند و بیان می‌کند که شب تا صبح در عالم معنوی و تفکر سپری شده است. کوی پیر بزرگوار به او احساس آرامش و شادی داده و او با دوری از دنیا و وابستگی‌ها، به تجلیات الهی دست یافته است. در پایان، شاعر در پی کشف تاریخچه عشق و محبت الهی است.
هوش مصنوعی: دیروز در خانقاه از یک درویش درباره نوشته‌ای پرسیدم.
هوش مصنوعی: گفت ای یاد تجلی، شب گذشته از شگفتی پر شده است.
هوش مصنوعی: تا صبح قیامت، در زیر خاک، دل روشن و چراغی از آگاهی دایم در دل دارم.
هوش مصنوعی: محل زندگی پیر بزرگوار، بهشتی است که به مانند باغ و شاخ و برگ‌های زیبا و سرسبز به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: کسی که از غیر دوست دور شده و فقط به زیبایی‌های دوست متمرکز شده، مانند کسی است که به هدف نهایی خود دست یافته است.
هوش مصنوعی: او به جستجوی تاریخ خود پرداخت و نشان داد که در دلش اثر عمیقی از یک خاطره تلخ وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.