ناله ی مرغ قفس، گر بچمن گوش کند
غنچه از تنگدلی خنده فراموش کند
سخنی دارم و میگویم اگر گوش کند
گرچه پندی است که نشنیده فراموش کند
هوس ناله کنم، چون شنوم ناله ی غیر
بلکه یکره بغلط ناله ی من گوش کند
چون دهم جام بدستش چکنم کز سر جور
جام من ریزد و جام دگران نوش کند
آه کز جور تو امروز نشد آذر را
فرصت اینکه شکایت ز غم دوش کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات و دردهای درونی خود سخن می‌گوید. او به ناله مرغ قفس اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر کسی به این ناله‌ها گوش دهد، غم و اندوه او باعث می‌شود که لبخند را فراموش کند. شاعر بیان می‌کند که در دلش چیزی برای گفتن دارد و اگر کسی به او گوش دهد، ممکن است نصیحتی باشد که آن را فراموش کرده‌اند. او همچنین به احساس درد و ناله اشاره می‌کند و می‌گوید که در دنیایی پر از غم و اندوه، فرصت شکایت از دردهایش را پیدا نکرده است. در نهایت، او به بی‌عدالتی و کمبود محبت در زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ی زندانی صدایش را در گوش گل‌چین بشنود، گل‌برگ‌ها به خاطر اندوه و حسرت یک لحظه هم نمی‌خندند.
هوش مصنوعی: من چیزی دارم برای گفتن و اگر کسی به حرفم گوش دهد، حتی اگر این حرف پندی باشد که قبلاً نشنیده، می‌تواند آن را فراموش کند.
هوش مصنوعی: می‌خواهم ناله‌ای کنم، چون صدای دیگران را می‌شنوم، اما فقط می‌خواهم که کسی به ناله من گوش دهد.
هوش مصنوعی: زمانی که من جام را به دست او می‌دهم، باید حواسم باشد که شراب من از سرش بریزد و او شراب دیگران را بنوشد.
هوش مصنوعی: ای کاش از ظلم و بی‌عدالتی تو، امروز آذر نتوانست فرصتی بیابد تا از غم دیشب شکایت کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دلم از جام غمت نیش بلا نوش کند
همه را درد و مرا درد تو بیهوش کند
چون به پیشت نکنم ناله؟ که بلبل در باغ
این محال است که گل بیند و خاموش کند
کامم از شهد شهادت، لب تو شیرین کرد
[...]
حاشَ لِلَّه که وفایِ تو فراموش کند
سخنِ مصلحت‌آمیزِ کسان، گوش کند
سخن آن مست کجا با من مدهوش کند
مگر از سرزنش غیر فراموش کند
فرصت حرف چو یابم، ز رقیبان گویم
تا به این حیله ز من هم سخنی گوش کند
در سخن آیم و از بس که کنم بی‌تابی
[...]
هر که حرفی ز کتاب دل ما گوش کند
هر چه از هر که شنیده است فراموش کند
تا ابد از دو جهان بیخبر افتد مدهوش
هر که یک جرعه می از ساغر ما نوش کند
لذت مستی بی‌باده ما هر که چشید
[...]
گرنه گل ناله‌ای از مرغ چمن گوش کند
ناله را مرغ چمن به که فراموش کند
نالم از دیده تر تابکی از مشت خسی
هر نفس آتشی افروزم و خاموش کند
در کنار توازین رشگ خورم خون که مباد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.