گنجور

 
سوزنی سمرقندی

شماره ۱: ای دزد هجا و مدح دیوان پدر

شماره ۲: ای خم شکسته بر سر چاه کمیز

شماره ۳: آنگه که بدی نبود رخ مه را خویش

شماره ۴: تر ساز هجای تو تبرا نکنم

شماره ۵: خمخانه سریست کوزه دار سرخم

شماره ۶: ای رشته حکمت تو سر گم گشته

شماره ۷: یارب گل دینم از پژمردن

شماره ۸: شد کاخ شهنشاه مکان عیسی

شماره ۹: ایشاه محمد سیر یوسف وش

شماره ۱۰: ایشاه دل خصم تو دارد سوزن

شماره ۱۱: تا گشت پدید نصر جانرا دشمن

شماره ۱۲: طوطی بپرید از قفس بلخ به مرو

شماره ۱۳: برداشت سپهر پرده شرم از روی

شماره ۱۴: ایشاه نظر بشاه گردون کردی

شماره ۱۵: ایشاه بیک نظر که اکنون کردی

شماره ۱۶: ای صدر جوانبخت ز بس غم خوردن

شماره ۱۷: ای از گل مکرمت سرشت تن تو

شماره ۱۸: دیگ سیه انداخته از گوشه بام

شماره ۱۹: ای یافته دین ذوالجلال از تو ضیا

شماره ۲۰: صاحب که ضیای عدل از ما نوزید

شماره ۲۱: ای مامک توئی چاره بی چارگیم

شماره ۲۲: با دشمنت از بهر صلاح تن تو

شماره ۲۳: یکدسته گلی دارم و عشقی در تاخت

شماره ۲۴: گردون چو طپانچه کاه رخسار منست

شماره ۲۵: بر درج عقیق سیم خندید لبم

شماره ۲۶: باید ببرم دوست چو خون در رگ و پوست

شماره ۲۷: گر دشمنی ای نگار و گر با من دوست

شماره ۲۸: از خنده مغاله چون فتد در رخ یار

شماره ۲۹: غازی بکمند زلف شهریرا بست

شماره ۳۰: اندر پیت ای دو دیده مستی رندند

شماره ۳۱: چون فاختگان طوق برآوردی زود

شماره ۳۲: عشق رخ سو کمانک نیم پلاس

شماره ۳۳: ای قد من از عشق تو چون قدرین داس

شماره ۳۴: با مردم رند ایدل و جان لوند

شماره ۳۵: دل بستدم از کفشگری روی چو ماه

شماره ۳۶: خلخی به غم خلخ و اندیشه غز

شماره ۳۷: بز دنبه ندارد اندرین نیست شکی

شماره ۳۸: خر سر سر تو سزای زخم تبر است

شماره ۳۹: ای یار تبیره زن بایسته چو جان

شماره ۴۰: گازر بچه‌ای به روی رخشان خورشید

شماره ۴۱: درزی بچه در رنگ رزی آویزد

شماره ۴۲: ای نیم حلالزاده نیم خشوک

شماره ۴۳: ای هجو مهی بار بداد برد خسوک

شماره ۴۴: بو نصر طبیب اگر دهی خمرا زود

شماره ۴۵: هم خانه سرست و سوزنی خر بنده

شماره ۴۶: در هجو من ای قوامی فرزانه

شماره ۴۷: محمود جمال دین که با دوشمن و دوست

شماره ۴۸: ایشاه جهاندار، جهاندار نژاد

شماره ۴۹: ای حضرت تو شده پر از آب از تو

شماره ۵۰: ای همچو محمد و حسن با تمیز

شماره ۵۱: همت مکن ای نظامی پست بلند

شماره ۵۲: ای واعجبی سدیدک فلسفه گوی

شماره ۵۳: بر شاعر تاز زیر خسب حین روب

شماره ۵۴: چون ماده خران شلف موبدبگری

شماره ۵۵: ای از خر دجال بسی یافته بهر

شماره ۵۶: روحی بجز مرثیه گوی من شد